| |
ΦΟΒΟΥΝΤΑΙ ΝΑ ΑΓΑΠΗΣΟΥΝ ΟΙ ΚΑΡΔΙΕΣ
Γεννήθηκα στου Μαη τα φεγγάρια
κι ήμουνα παιδί της γειτονιάς
που άνθιζε αγιόκλημα
και μύριζε λεβάντα
Πέρασαν χρόνια σαράντα και πέντε
από τότε
Άλλαξε σχήμα η γειτονιά μου
Έσβησαν κάποια από τα όνειρά μου
Χάθηκαν του κήπου τα λουλούδια
δεν γεμίζουν πια οι δρόμοι
με τραγούδια
και δεν παίζουν τα παιδιά
κλέφτες κι αστυνόμοι
Έκλεισαν οι πόρτες των σπιτιών μας
δεν μιλάμε καν στον διπλανό μας
Έγινε η ζωή μας ένας μονόδρομος
φτώχηνε ο κόσμος μας ο επώδυνος
Και συ μιλάς στο κινητό σου
τα βάζεις με τον εαυτό σου
γιατί δεν βγαίνει το δικό σου
και βασανίζεις το μυαλό σου
με εξισώσεις, ανισώσεις, μετοχές
Μα δεν γυρίζουν τα ωραία
εκείνα όλα τα σπουδαία που ζήσαμε στις γειτονιές
γιατί φοούνται να αγαπήσουν οι καρδιές
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
