MARGARITA
14-10-2006 @ 16:25 | Τα δυο μου πόδια περπατούν και μόνα τους με πάνε
και φτάνω εκεί που δεν πονούν μα ούτε και πατάνε
μες την μικρή μου την καρδιά τόσ’ άγνωστα δρομάκια
σκύβω και πίνω το νερό στου πλάτανου τα δάκρυα
με ένα άλμα σαν πνοή πίσω να μένει η γη.
Υπέροχη αυτή η στροφή Θεοδώρα...καλησπέρα σου | |
vas
14-10-2006 @ 18:14 | πότε πατάς
πότε πετάς
νεράιδα-ευχή
στη μάνα γή
πλάτανε εμβολιάζεις
και πάντα δάκρυα στάζεις... | |
ΔΙΑΜΑΝΤΗΣ ΠΑΠΠΑΣ
15-10-2006 @ 01:33 | Όλοι σε κάποια νεραϊδοχώρα χανόμαστε και αλίμονο σ' αυτούς που αργούν να επιστρέψουν. ::yes.:: | |
horseman
15-10-2006 @ 03:42 | Και τα αστέρια να γλιστρούν μες στην καρδιά σα ζάρια
για να φωτίσουν θησαυρούς, πανάρχαια πιθάρια
Ομορφη γραφή...
Δομή γλυκιά...
Ταξίδεψα μαζί σου Θεοδώρα...
Την καλημέρα μου... | |
agrampeli
15-10-2006 @ 08:02 | Με τ’ αεράκι του νοτιά ταξίδεψε η ευχή μου
για ν' αφεθούνε καταγής τα πέπλα του ονείρου
το βλέμμα μας να ανυψωθεί στο αρχέγονο το πως
που προαιώνια μας καλεί στης ξαστεριάς το φως.
ταξίδεψε η ψυχή μου μαζι σου ::smile.:: | |
Ηλιαχτίδα
16-10-2006 @ 01:14 | σκύβω να πιω απ' το νερό στου πλάτανου τα δάκρυα..
Πώς ξεδιψά κανεις με τετοιες εικόνες..
| |
psyxanemisma
16-10-2006 @ 13:32 | ταξίδια της σκέψης.....
σε πανάρχαιους προορισμούς...
καλό βόλι...να χεις.... | |
Θεοδώρα Μονεμβασίτη
16-10-2006 @ 18:48 | MARGARITA, vas, ΔΙΑΜΑΝΤΗ ΠΑΠΠΑ, horseman, agrampeli, marynik, psyxanemismaευχαριστώ για τα σχόλιά σας. ::smile.:: | |
 |
