Αστεροτρόπιο (Jeny)
15-10-2006 @ 08:25 | τι μου θύμησες τώρα! ::smile.:: | |
horseman
15-10-2006 @ 08:35 | Όλα για άλλους τ΄έδινα
Και τήν μπουκιά απ΄το στόμα
Και ζήταγα γιά μένανε
Λίγης αγάπης χρώμα
Ομορφο... | |
ΔΙΑΜΑΝΤΗΣ ΠΑΠΠΑΣ
15-10-2006 @ 08:39 | Εκεί που είσαι ήμουνα
εδώ που είμαι θάρθεις...
ας μην το ξεχνάμε λοιπόν. ::naugh.:: | |
Ραδάμανθυς
15-10-2006 @ 09:33 | '' Μπορεί ν΄είναι καυστικό
Αυτό μου εδώ το ποιήμα
Βγαλμένο είναι απ΄την ζωή
Που πέρασα και είδα.''
Έχεις πολύ δίκιο...
::blush.:: | |
ΑΙΟΛΟΣ
15-10-2006 @ 10:11 | Μπορεί ν΄είναι καυστικό
Αυτό μου εδώ το ποιήμα
Βγαλμένο είναι απ΄την ζωή
Που πέρασα και είδα...
Δυστυχώς πολλές φορές έτσι είναι Ναταλία…
Καυστικό όπως το λες κι όμορφο το γραπτό σου…
Καλησπέρα… ::smile.:: | |
CHЯISTOS P
15-10-2006 @ 12:10 | Δεν είναι διόλου καυστικό
Αγράμπελη, το ποίημα
είναι βγαλμένο απ’ τη ζωή
κι όχι της σκέψης κύημα!
Πόσοι γέροντες σήμερα,
Φτωχοί, ξεζουμισμένοι
ζουν όση απόμεινε ζωή
σ’ άσυλα πεταμένοι ;…
Κι είναι τι πιο πολλές φορές
άνθρωποι μ’ απογόνους
που δυστυχώς τους ξέγραψαν
και τους αφήσαν μόνους.
κι αν είναι τούτο μοναχά…. !
Να ‘σαι και πεπεισμένη
τα πιο πολλά απ’ αυτούς, παιδιά
είναι και …μορφωμένοι ! | |
Ιουλιβέρτιος
15-10-2006 @ 12:41 | ...Όσον αφορά το σχόλιο που είχα γράψει στα παιδιά, δεν εννόησα ότι το πήρες από κάποιον άλλο, αλλά ότι εγώ θα ήθελα να έχω την πατρότητα ενός τέτοιου ποιήματος...
Όσον αφορά αυτό το ποίημα, (ειδικά αυτό) ελπίζω να πηγάζει από έναν υιοθετημένο πόνο και όχι από κάποιον δικό σου.
Θα ήθελα να υπήρχε όμως και μια άλλη στροφή που θα παρηγορούσε με τη σκέψη ότι η αγάπη είναι σα τη ζέστη, απλώνεται, σκορπίζεται, αλλά δε χάνεται... κάτι τέτοιο τέλος πάντων... | |
psyxanemisma
15-10-2006 @ 15:09 | ο χρόνος είναι βιαστικός
σαν των παιδιών το βήμα
μα θα ρθει πάλι ο καιρός
κι οι νέοι να πουν το ποίημα... | |
Άθη Λ.
15-10-2006 @ 15:11 | πρώτον Αγράμπελη, για το σχόλιό σου ουδείς λόγος... ποιος δεν το κατάλαβε αυτό που λες? ::smile.::
και δεύτερον, καυτηριάζεις μια πραγματικότητα, και συγκινεί το γραπτό σου... μπράβο σου! ::love.:: | |
agrampeli
16-10-2006 @ 06:02 | Σάς ευχαριστώ πάρα πολύ
CHRISTOS P πολύ ωραίο και το δσικό σου πολύ μου άρεσε
Ιουλιβέρτιος χαίρομαι που με κατάλαβες όσο γιαυτό όχι δεν
είναι δικός μου πόνος είμαι πολύ νέα για γηροκομείο ακόμα
αλλά δυστυχώς ειναι μιά πραγματηκότητα καί νομίζω δέν πρέπει να κλείνομαι τα μάτια
psyxanemisma ναί θα το πούνε σίγουρα καί άλλοι αυτό όταν θα έρθουν στήν θέση τούς ¨γέρους σάς ευχαριστώ που κανετε τον κόπο να διαβάζετε αυτά που γράφω
::smile.:: ::smile.:: ::smile.:: | |
soniadikey
16-10-2006 @ 06:16 | σκιαγραφείς την πραγματικότητα δυστυχώς για όλους εμάς τους νέους | |
ΠΡΩΤΑΡΗΣ
16-10-2006 @ 11:41 | Αγγιξες ένα από τα σοβαρότερα προβλήματα της τρίτης ηλικίας, αυτό της απομόνωσης, με πολύ ευαισθησία.
Μπράβο σου Ναταλία, υπέροχο.. | |
ΚΑΤΑΙΓΙΔΑ
16-10-2006 @ 13:44 | Όμορφο... | |
agrampeli
17-10-2006 @ 05:10 | το κοπελλούτια ¨= παιδιά το έγραψα στα κυπριακά για να έχει ομοικαταλιξια ::smile.:: | |
 |
