| |
Μια απ’ των καιρών μου τις κατάρες
Συνέχεια ορέγεσαι βάσανα για τους διαφορετικούς
Εξοντώσεις ονειρεύεσαι για τους απ’ τη ζωή σου μακρινούς
Θεοί σου και προσκυνήματα πανίερα
κάθε λογής φανταχτερά μαλάματα
Μη τυχών υπάρχει για σε του νου θύελλα
όσο για με τα τρομερά φαντάσματα?
Η ιδέα που ‘χεις για τη ζωή
(Κατ ΄εσέ πέρα για πέρα κωμική)
πιότερο με σπρώχνει στης χαράς τον χαμό
παρά, ως του σιναφιού σου ο κράχτης διαλαλεί
στον αναγκαίο σου Πολιτισμό
Χαμογελά ο Χίτλερ ενώ περήφανα
φλερτάρεις με τον πόνο του τυφλού
Βοήθησε τους αφού θες
λιγότερα της καρδιάς σκιρτήματα
Από ενοχές θε να πεθάνεις άραγε
ζητώντας αμέτρητες του θανάτου μνείες
Ή βιασμένη θ’ απομείνει η ψυχή σου
παζαρεύοντας με τους παλιούς σου δαίμονες φιλίες
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
