| |
Κλείσε το φως ,
έλα μαζί να φτιάξουμε το πάζλ της μοναξιάς μας..
δέκα χιλιάδες κομμάτια και φόντο λευκό ,
να είναι δύσκολο , να θέλει υπομονή.
Εγώ κι εσύ ένα κομμάτι μόνο..
το μόνο που έχει χρώμα , το τελευταίο ,
αυτό που ξεχωρίζει μόλις τ'απλώσουμε όλα στο πάτωμα.
Κλέισε το φώς ,
και πρόσεχε που πατάς, είναι πηχτο σκοτάδι αυτο..
το μάτι δεν αφήνει να συνηθίσει..
με ένστικτο ξεκίνα το πάζλ αυτο ,
μέχρι να μας ντύσει η αυγή , να φωτιστεί το αστέγαστο τοπίο μας ,
να δούμε τι φτιάξαμε..
Κλείσε το φως ,
και διάλεξε τυχαία , το κομμάτι που θάφήσεις τελευταίο..
βάλτο στη τσέπη ,
μη μου το δείξεις ποτέ!
Σαν το αχνό το μπλε της μέρας αισθανθείς να ριγεί τη πλατη σου ,
φύγε!
Το κομμάτι που διάλεξες κράτα σφιχτά στο χέρι..
αν διάλεξες εμάς ,
στα μισά του δρόμου της επιστροφής , θα είμαι εγώ εκεί να σε περιμένω..
Μην το δείς ,
απλά πεταξέ το στο πρώτο κύμα που θα μας βρέξει τα πόδια ,
και παμε πάλι πίσω..
ν'ακούσουμε μαζί τι έχουν να μας πουν , τα γαλάζια κύματα
που έμειναν στεγνά στο πάτωμα!!
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
