| |
Ένα φτερούγισμα ανθρωπιάς ξάφνου χοχλάζει,
σ' ουράνιο τόξο αδιέξοδων καιρών.
Μια ψυχή μέσα στο “είναι” σου παφλάζει,
και συνυπάρχει με το χθες δια μακρών.
Ακριβοθώρητη εικόνα απουσίας,
βοή στα σπλάχνα σου η στάση αλλαγών.
Ήλπιζες θα 'μουν της αγάπης ο μεσσίας,
όμως αντίκρισες ιππότη ηδονών.
Αναπαράσταση κινδύνου στο σκοτάδι,
και το ξυράφι της ανάμνησης θηλιά.
Αυτή θα μείνει στο λαιμό σου απολειφάδι,
πριν βρεις του Χάρου την ζεστή την αγκαλιά.
Και τα ρινίσματα ευχών, άγιο τέλος,
και οι ευχές των ρινισμάτων σου πικρές.
Ένας μαγνήτης να τραβά θανάτου σκέλος,
κι ο άλλος ζωής αναζητήσεις δανικές.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 6
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
