Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132760 Τραγούδια, 271256 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 8000 μέρες
 ή "Απολογισμός"
 
Οκτώ χιλιάδες μέρες πριν- σα χθες.
Σάββατο, ώρα πέντε το απόγευμα.
Για σκέψου...οκτώ χιλιάδες μέρες.
Που να χαθήκαν όσες ξέχασα;
Ο εικοστός αιώνας έφυγε...
κι εγώ θα 'πρεπε να 'χω γίνει άνθρωπος.
Μα μένω σε μουχλιασμένα τρίτα υπόγεια.
Κοιμάμαι σε σκουριασμένους εφησυχασμούς.
Κάνω βόλτες πλάι σε λύματα νεκρών ερώτων.
Τρέφομαι με σάπιες ιδέες αλλαγής.
Οι σάρκες μου ματώνουν από μόνες τους θαρρείς.
Το μυαλό μου είναι προφυλαγμένο,
προφυλαγμένο από τα μακριά σγουρά μαλλιά μου
(αλήθεια, πότε κουρεύτηκα;)
το μυαλό μου τρελένεται από την υπερβολική ελευθερία του.
Η καρδιά μου πονάει όλο και πιο συχνά.
Ξέρω πως δε θα ζήσω να τα δω όλα.
Η καρδιά μου πονάει!
Οκτώ χιλιάδες μέρες και ακόμα...Νιώθω λίγος!
Ακόμα δεν κατάφερα να αγαπήσω.

[align=right]Οκτώβρης 2006, Θεσσαλονίκη.[/align]


 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 6
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Συλλογή
      Κύκλος
      Κατηγορίες
      Αναμνήσεις & Βιώματα,Συναισθήματα - Εικόνες
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Μάλλον θα μείνω πάντα ιδανικός και ανάξιος εραστής...
 
ΔΙΑΜΑΝΤΗΣ ΠΑΠΠΑΣ
17-10-2006 @ 11:59
Αμάν βρε Βίκτωρα, μου έκοψες την όρεξη.
Βάζε ένα ταμπελάκι για να μας προειδοποιείς!. ::yes.::
MASTER
17-10-2006 @ 12:15
____________
| ΤΑΜΠΕΛΑΚΙ |
|___________|
::whist.::
Αγνή
17-10-2006 @ 12:20
Πώς γίνεται ιδανικός κι ανάξιος;;;;;
Χρειαζότανε το ταμπελάκι σου.
Λύματα με ένα μ.
Αχ Μάστερ!!! ::smile.::
justawoman
17-10-2006 @ 15:31
Όχι απολογισμούς στις 8000 μέρες MASTER... είναι πολύ νωρίς
τώρα είναι ώρα δράσης...
Άλλωστε με το ταμπεραμέντο σου, δε θ' αργήσεις να γεμίσεις
και ν' αγαπήσεις... και σε καλό να σου βγεί, εύχομαι!

Η αναγνώστριά σου j
::smile.::
MASTER
17-10-2006 @ 17:04
Ευχαριστώ, Αγνή, για τη διόρθωση.
j/woman το ξέρω μάλλον, αλλά απόψε με είχαν πιάσει οι πεσιμισμοί μου...
Ιουλιβέρτιος
22-10-2006 @ 18:34
Πολύ πεσμένο, όντως, ρίχνει τη διάθεση...

Τι να κάνουμε; και οι μελαγχολίες είναι μέσα στη ζωή... Πας μπροστά, κοιτάς και λίγο πίσω και συνεχίζεις. Θέλοντας και μη.

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο