| |
| | Ελευθερία |  | | | Καλό σας βράδυ! | | |
Αμείλικτα τα λεπτά περνούν, το ένα μετά το άλλο...
Κι εγώ να βουτάω στα βάθη της ψυχής μου,
να προσπαθώ να καταγράψω την κάθε ενδόμυχη σκέψη μου
σε λευκές κόλλες χαρτί, προκλητικά άδειες…
Αδιαφορώ για την καθημερινότητα που μας πνίγει…
Λαχταρώ να νιώσω την ψυχή μου ν’ ανθοφορεί…!
Δεν συμβιβάζομαι με τη μοίρα μου!
Τείχη και αμφιβολίες να γκρεμιστούν!
Να ταξιδεύω σε απέραντες πεδιάδες, μοναχικές ακρογιαλιές,
θαμμένες σπηλιές, στον ανεξερεύνητο βυθό των ωκεανών…!
Ν’ ακολουθώ τον ήλιο!
Μα η καρδιά μου σεργιανίζει ακόμα
σε κάτι ξεχασμένες γειτονιές που παίζαμε παιδιά…
σ’ εκείνο το παλιό καφέ που τον είχα γνωρίσει…
σ’ εκείνο το σκουριασμένο παγκάκι που, κάποτε, είχαμε χαράξει τα αρχικά μας,
δυο γράμματα στην αιωνιότητα
και φιληθήκαμε για πρώτη φορά…
Αδυνατώ να δραπετεύσω από αναμνήσεις που με στοιχειώνουν…
[B]Ελευθερία[/B], μόνο Ελευθερία, θα μου φέρνουνε οι άνεμοι από’ δω και πέρα…
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | Ως τα χαράματα... γίνονται θαύματα...! | | | |
|
MARGARITA
19-10-2006 @ 00:22 | Είθε ελευθερία να σου φέρνουνε οι άνεμοι από δω και πέρα....
καλημέρα ονειροπαρμένη ::smile.:: | | ΑΡΙΩΝ
19-10-2006 @ 01:02 | Πολύ καλό .
Ελευθερία και μόνο ελευθερία ….
::smile.:: | | ΔΙΑΜΑΝΤΗΣ ΠΑΠΠΑΣ
19-10-2006 @ 11:28 | Μα η καρδιά μου σεργιανίζει ακόμα
σε κάτι ξεχασμένες γειτονιές που παίζαμε παιδιά…
σ’ εκείνο το παλιό καφέ που τον είχα γνωρίσει…
σ’ εκείνο το σκουριασμένο παγκάκι που, κάποτε, είχαμε χαράξει τα αρχικά μας,
δυο γράμματα στην αιωνιότητα
και φιληθήκαμε για πρώτη φορά…
Φανταστική εικόνα, νομίζω ότι την ζω. ::yes.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
