| |
Φτάσαν καράβια απ'τα μέρη του μπαλί
φέραν μπαχάρια και αρώματα χιλιάδες
μα στο κατάστρωμα έκεινος δεν μπορεί
να την ξεχάσει και τον πιάνουνε ζαλάδες.....
Είχε κραμάσει την ζωή στις μπουκαπόρτες
και είπε αντίο σε μια μάνα σαν κερί
είχε για πάντα γιαλισμένες τις δυό μπότες
δώρω του μπράρμπα του, γονίο δεν είχε δει.....
Στα δεκαπέντε του βαφτίστηκε αέρας
και απο τότε στα πελάγοι κολυμπά
έχει ακόμα το σημάδι μιας βέρας
που όταν πιάνουνε λιμάνι τον πονά........
Απόψε γέμισε η νύχτα με αγγέλους
χίλια φωτάκια στην καρδιά του Πιραιά
μ'αυτός μετράει της πορίας τους ανέμους
και δεν κατέβηκε καθόλου στην στεριά....
Είπαν πως κάποτε αγάπησε μια νέα
μια νεράιδα όπως έλεγε συχνά
μα τον παράτησε μια νύχτα στο Περαία
και πως αγάπησ'έναν αλλόν τελικά......
Έχουν περάσει από τότε δέκα χρόνια
μ'αυτός ακόμα την νεράιδα αγαπά
κάθε φορά που'χει φουρτούνα στα βαγώνια
μέσα στον ύπνο του φωνάζει και πονά......
Απόψε έμεινε μονάχος στο καράβι
κι από τη πρύμη είδε πέρα στη στεριά
έστριψε ένα απο'κείνα που'χε κάνει
καπια βραδιά μεσ'του Μαρόκου τα στενά.....
Μετά τα γράμματα που χρόνια είχε γράψει
όμως δεν τα'στειλε ποτέ του τελικά
όλα τα έσκησε και θέλησε να κλάψει
μα δεν κατάφερε να κλάψει τελικά....
Έτσι τον βρήκε το πρωί σε μια γωνία
στην πιο απόμερη μεριά του καραβιού
όλ'η ζωή του μια χαμένη ιστορία
κι αυτός δεμένος απ'την άκρη του σκοινιού.....
Έδωσε τέλος σ'ένα τέλος που'χε ζείσει
χρόνια πριν μόνος στο κατάρτι κρεμαστεί
είχε με με στίχους το κατάστρωμα γεμίσει
κι έτσι λυτρώθικε για πάντα στη ζωή............
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
