Ηλιαχτίδα
19-10-2006 @ 06:20 | πολυ ομορφιά.. Τουλάχιστον ετσι τη βλεπω εγω...
ειναι ανάλογα τι έχει ο καθένας μεσα του.. | |
« Ακρόνειρο »
19-10-2006 @ 06:27 | " Δεν άδειασα...δε με διαφεντεύει το κενό...
Είπα πια, στα χέρια μου, να πάψουν να φωνάζουν...
Έστειλα το αίμα, όλο στην καρδιά...
Στέρηση, μου παραπονέθηκε...
Έστειλα το νερό, όλο στα μάτια... "
Αχ πόσο μου αρέσει ο τρόπος σκέψης σου..
Κοιτάζα από το μπαλκόνι την άσφαλτο..
Γκρι..
Μέχρι που σε διάβασα..
Έτσι να βάφουνε τηνν άσφαλτο..
Με το χρώμα του νου σου..
Μήπως και μεγαλώσουν τα ταξίδια μας..
Καλησπέρα.
| |
silmariel
19-10-2006 @ 06:40 | οι τελευταιοι στιχοι σου με μαγεψαν.. ::smile.:: ::love.:: | |
MARGARITA
19-10-2006 @ 06:49 | ¨Ενα ΄΄ Τίποτα΄΄ βρωντοφωνάζει απ΄ τα έγκατα μου..
Με συλλαβές του πιο δυνατού αλφάβητου..
Εκείνου, της σιωπής μου..
Πανέμορφο κορίτσι μου....δυνατές συλλαβές δυνατού αλφάβητου... ::love.:: | |
ΤΟΞΟΤΗΣ
19-10-2006 @ 06:51 | Ελένη μου γειά σου,
Περιέγραψες την μοναξιά που σου έμαθε τέλεια.
Πανέμορφο. ::love.:: | |
Tαπεινό χαμομηλάκι
19-10-2006 @ 08:07 | "Ενα ΄΄ Τίποτα΄΄ βρωντοφωνάζει απ΄ τα έγκατα μου..
Με συλλαβές του πιο δυνατού αλφάβητου..
Εκείνου, της σιωπής μου.."
Με το αλφάβητο της σιωπής μου θα σε σχολιάσω και εγώ...
::yes.:: | |
sorrowman
19-10-2006 @ 10:52 | πραγματικα ομορφο.... | |
ΔΙΑΜΑΝΤΗΣ ΠΑΠΠΑΣ
19-10-2006 @ 11:17 | Τα απομεινάρια της..θα ξεπλυθούν στη δίνη μου...
Την αιχμηρή της λόγχη.. θα τη στολίσω στο μπαλκόνι..
Αλεξικέραυνο, της μοναξιάς που μου΄μαθες...
Στείλε και έναν κατά δω που μου χρειάζεται...
Τρομεροί στίχοι. ::yes.:: | |
ΚΑΤΑΙΓΙΔΑ
19-10-2006 @ 12:16 | Ενα ΄΄ Τίποτα΄΄ βρωντοφωνάζει απ΄ τα έγκατα μου..
Με συλλαβές του πιο δυνατού αλφάβητου..
Εκείνου, της σιωπής μου..
Πανέμορφοι στίχοι | |
TAS
19-10-2006 @ 14:20 | Έλα!
Η λόγχη της απουσίας
Η προσμονή
Το τίποτα ρέει απ' τις οπές των υποσχέσεων
Σαν κόκκινο λουλούδι, σημαδιακό
Η ανατοποθέτηση των "γιατί¨"
Η μοναξιά, προσάναμμα των μελλοντικών αναμονών
Ελένη μοναδική | |
justawoman
19-10-2006 @ 14:56 | Μα που χάθηκες;
αρρωσταίνουν οι λέξεις
στις πανσέληνες νύχτες.
Ακατοίκητες οι ελπίδες μου
κηδεύονται
κι μοναξιά κυματίζει
μεσίστια.
Αχ Ελένη... σημαία η αλεξικέραυνο... πάντα δική μας θα ΄ναι
το ποτάμι του λόγου σου καθαρτήριο των λογισμών
Υπέροχη
καλησπέρα ::smile.:: | |
Αστεροτρόπιο (Jeny)
19-10-2006 @ 14:59 | Δυνατή η γραφή σου Nocturna! | |
agrampeli
20-10-2006 @ 05:56 | ::smile.:: ::smile.:: | |
~Oνειροπαρμένη~
20-10-2006 @ 17:18 | Πάντα υπέροχη!
Πάντα χαίρομαι να σε διαβάζω!
Καλό βράδυ! ::up.:: | |
ΠΡΩΤΑΡΗΣ
24-10-2006 @ 11:24 | "Έστειλα το αίμα, όλο στην καρδιά...
Στέρηση, μου παραπονέθηκε...
Έστειλα το νερό, όλο στα μάτια...
Οι καταιγίδες τους, θα ουρλιάζουν ΄΄ Έλα!..΄΄"
Ελένη μου, μεγάλη ζημιά μου έκανες μ' αυτό σου το υπέροχο...
| |
 |
