| |
| | Εφιάλτης |  | | | Ένας εφιάλτης ήταν μόνο...Πάει, πέρασε...! | | |
Χτες σε είδα στο όνειρό μου…
Και προχθές και παραπροχθές…
Κάθε βράδυ το ίδιο όνειρο…
Εσύ…
Έτσι όπως θέλω να σε θυμάμαι…
Έτσι όπως θέλω να είσαι…
Κι όχι όπως πράγματι είσαι…
Έρχεσαι με το σκοτάδι,
όταν αυτό απλώνεται παντού
Τα φώτα της ψυχής μου έχουνε σβήσει εδώ και καιρό
Όμως, τα μάτια μου το έχουν συνηθίσει,
έχω μάθει να σε αναγνωρίζω κι όταν οι σκιές με περιτριγυρίζουν
Μα σαν αρχίζει να χαράζει
Κι η καμπάνα χτυπήσει τις 6 χαριστικές βολές,
Χάνεσαι πάλι από κοντά μου..
Αλήθεια, τόσο σε τρομάζει το φως…;
Κι ύστερα μια μέρα ξεκινά,
Μια καινούρια μέρα…
Μα για μένα είναι ίδια κι απαράλλαχτη,
όπως όλες μέχρι τώρα..
Γιατί η ζωή ποτέ δε με θυμήθηκε..
Σ’ έχω κλείσει μέσα μου για να την αντέξω..
Έχω κλείσει μέσα μου
μια εικόνα θολή, το φάντασμά σου..
Ή μάλλον όχι το δικό σου…
Αλλά εκείνου που θα ήθελα να είσαι…
Προσπάθησα να ξεγελάσω τις ώρες…
Να συμμαχήσουν μαζί μου…
Μ’ αυτές έγιναν ένα με σένα..
Έγιναν μαχαίρια
και ματώνουν τις, ήδη, ανοιχτές πληγές μου..
Έγιναν σπίρτα
και πυροδοτούν τις αγωνίες μου..
Έγιναν δάκρυα
και με συντροφεύουν στους σκοτεινούς βάλτους των αναμνήσεων..
Έγιναν φωνές
Να μου θυμίζουν την αδυσώπητη αλήθεια..
Ώσπου, έρχεται το βράδυ…
Κρύβομαι στο σπίτι μου,
Γέρνω στο πλάι
Και κλείνω τα ραγισμένα μάτια μου,
Βυθίζομαι στον εφιάλτη μου…
Και περιμένω…
Περιμένω…
Κάποτε, όμως, πρέπει να απαγκιστρωθώ
από αυτήν την ψευδαίσθηση της αγκαλιάς σου…
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | Ως τα χαράματα... γίνονται θαύματα...! | | | |
|
ΤΟΞΟΤΗΣ
20-10-2006 @ 01:00 | Την καλημέρα μου Ονειροπαρμένη,
Έχεις γράψει υπέροχους στίχους στη δεύτερη στροφή.
Ναι κάποτε θα απαγκιστρωθείς, είμαι σίγουρος, όταν εσύ θα το προσπαθήσεις. | | agrampeli
20-10-2006 @ 06:43 | καλό ::smile.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
