| |
Ο κόσμος σου πάντοτε γυρνούσε.
Μα όταν γνώρισες εκείνη,
σα να γύρισε πιο γρήγορα.
Σε ζάλισε ,τον ήλιο πλησίασε,
Κι άρχισε να στάζει
Πάνω στου βιβλίου σου
τη σελίδα που σήμερα διαβάζεις
Το αγόρι μέσα σου
Φοβήθηκε, κι έκλαψε
Δάκρυα εξώκοσμης βροχής.
Η ψεύτικη η φλόγα έσβησε,
Η χάρτινη η μάσκα έλιωσε.
Ένα πρόσωπο φοβισμένο
Ξεπρόβαλλε από τη λίμνη,
Το φοβισμένο τέρας
Παραμορφωμένο
Από τη βαθιά του μοναξιά.
Κι εκείνη σε φίλησε
Στα μάτια τα μικρά τα λαμπερά,
Στα χείλη τα μεγάλα τα στεγνά.
Τα λιγοστά μαλλιά σου χάϊδεψε ,
Στο χάος της ψυχής σου χάθηκε.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
