ΑΙΟΛΟΣ
25-10-2006 @ 17:20 | Δραπέτη εσύ μοναχικέ..του παγωμένου χρόνου,
μιας ισόβιας κάθειρξης που αρνείσαι να αγκαλιάσεις...
Ένα εξαίρετο γραπτό με μια εξαίρετη αφιέρωση…
Καλό σου βράδυ Ελένη…
::smile.:: | |
annaΤi
25-10-2006 @ 17:26 | Θαυμάσιο.... πικρό, αλμυρό, οργισμένο κι αποστασιοποιημένο...
σα θύμιση θυμου... μου άρεσε, πάρα πολύ, &που σε είπαν Ελένη... ::yes.:: ::rol.:: | |
TAS
25-10-2006 @ 17:28 | Έρος δηυτέ μ' ο λυσιμελής δόνει
γλυκύπικρον αμάχανον όρπετον,
Άτθι, σοι δ' έμεθεν μεν απήχθετο
φροντίσδην, επί δ' Ανδρομέδαν πόται.
Ελενάκι είσαι τόσο προχωρημένη,
που μόνο μια αυθεντική Σαπφώ μπορεί
να σε σχολιάσει αλώβητα!!
Αν χρειάζεσαι μετάφραση,
εδώ είμαστε πάλι! ::love.:: (χικ!) | |
Αστεροτρόπιο (Jeny)
25-10-2006 @ 17:31 | Να κατατρώς το χώμα που πατάς
σαν κοιμάται ο εαυτός σου..
Αυτόν που έχρισες εσύ αιώνιο δικαστή σου..
Σκάβεις...σκάβεις και ανοίγεις..κερκόπορτα ονείρων..
Δραπέτη εσύ μοναχικέ..του παγωμένου χρόνου,
μιας ισόβιας κάθειρξης που αρνείσαι να αγκαλιάσεις...
εξαιρετικό καλή μου! | |
Nocturna_
25-10-2006 @ 17:32 | Παρακαλώ να πέσει η μετάφραση..!
Μου αρέσουν τα μεθυσμένα λόγια..
ΑΙΟΛΕ & Άννα, Τζενάκι, την αγάπη μου... | |
MARGARITA
25-10-2006 @ 17:48 | Εξαιρετικό Νοκτούρνα και εξαιρετική και η αφιέρωση σου...
Μπράβο κορίτσι μου..... ::smile.:: ::smile.:: ::smile.:: | |
TAS
25-10-2006 @ 19:23 | και πάλι οΈρωτας που παραλύει τα μέλη με δονεί
ετούτο το γλυκόπικρο, τ' ακατανίκητο το ερπετό, Ατθίδα,
όμως εσύ απεχθάνεσαι την έγνοια μου να έχεις,
και για την Ανδρομέδα ανοίγεις τα φτερά.
::huh.:: | |
Αγνή
25-10-2006 @ 21:23 | Σφιχτά κρατάς στα κουρασμένα δάχτυλα
ένα παλιό κουτάλι..
Να κατατρώς το χώμα που πατάς
σαν κοιμάται ο εαυτός σου..
Και γω με το κουτάλι μου
να σε γεύομαι επίσης.......
.........ολόκληρη........... | |
guesswho
26-10-2006 @ 01:22 | Το σχόλιό σου με έκανε να το αγαπήσω πριν ακόμα το διαβάσω... μόλις το διάβασα όμως, το λάτρεψα! Καλημέρα! ::smile.:: | |
Spartinos
26-10-2006 @ 01:51 | ΥΠΕΡΟΧΟ ΕΛΕΝΗ ::up.:: | |
santana
26-10-2006 @ 03:07 | Αυτόν που έχρισες εσύ αιώνιο δικαστή σου..
Σκάβεις...σκάβεις και ανοίγεις..κερκόπορτα ονείρων..
Πάντα πιστός στα δύσβατα μονοπάτια των αναλύσεών σου
που έιμαι πάντα fun!! ::up.:: | |
nicolas
26-10-2006 @ 03:24 | Ποίημα...πραγματικό Ελένη ::smile.::
| |
ΔΙΑΜΑΝΤΗΣ ΠΑΠΠΑΣ
26-10-2006 @ 03:51 | Έχτισες τα τείχη σου απροσπέλαστα, γερά..
Ένωσες τους λίθους σου με μείγμα ζωντανό..
Πίκρα, δάκρυα, μοναξιά..Συνταγή πετυχημένη..
Ποιος σου μαρτύρησε την συνταγή μου; ::up.:: | |
ΚΑΤΑΙΓΙΔΑ
26-10-2006 @ 13:16 | ΥΠΕΡΟΧΟ!!! | |
justawoman
26-10-2006 @ 15:00 | Σε διαβάζω και σήμερα Ελένη μου
και δε μπορώ παρά να σου αφιερώσω
Χτύπα με να τιναχτούν τα ποιήματα
πριονίδι από θαυμάσια λάμψη
χτύπα να συναντηθούμε στο μακελειό
να περάσεις μέσα κι ακόμα πιο μέσα
εκεί που δεν κρύβω αυταρέσκεια
σε περίσσευμα τρόμου να καρφώσεις το γάντι.
Ν’ αντηχήσει παντού το βαθύ ουρλιαχτό.
(ΠΟΘΟΣ ΠΥΓΜΑΧΟΣ από την Κλεοπάτρα Λυμπέρη)
::love.:: | |
Nocturna_
27-10-2006 @ 05:11 | Να είστε καλά αστέρια!
Σας ευχαριστώ πολύ όλους ξεχωριστά... | |
seizeTHEday
27-10-2006 @ 09:13 | Εύχομαι η κερκόπορτα να γίνει παράθυρο...
Πανέμορφη η γραφή σου Ελένη! Να είσαι καλά! | |
ΠΡΩΤΑΡΗΣ
01-11-2006 @ 10:56 | "Ανάμεσα στα πέτρινα τούτα ντουβάρια,
παίζεις τυφλόμυγα με κάποιον
που κάποτε θύμιζε εσένα..
Λησμονάς το όνομά του...μα το άγγιγμα του καίει.."
Ελένη, υπέροχη η αφιέρωσή σου στο Λύκο, "γάντι" θα έλεγα.. ::yes.:: | |
 |
