| |
Υπάρχουν βράδια που πονώ,
βράδια που σκεφτομαι και απορώ
για τα παιδιά που χάνοντε στους δρόμους
για τα παιδιά που πεθαίνουν απ'τους νόμους.
Είναι παιδιά που τρυπούν τα όνειρα τους,
παιδία που δεν σέβονται την γενιά τους,
παιδιά που δεν χαίροντε τα νιάτα,
την ζωή και ξεθωριάζουν σε μια σύριγγα απλή.
Είναι και κάποιοι "κύριοι" που ανησυχούν γι'αυτά,
που θέλουν το καλό τους
την έξοδο τους από τα ναρκωτικά,
όμως τι κάνουν γι'αυτό;
απλά αφήνουν τους εμπόρους να τα φέρνουν εδώ.
Το βράδυ κυλάει αργά
μια ψύχρα το κορμί μου διαπερνά
και το μυαλό μου συνεχίζει να είναι σε 'κείνα τα παιδιά
που τώρα ίσως είναι μοναχά
σ'ενα παγκάκι, σ'ενα σπίτι παλιό , σ'ενα δρομάκι σκοτεινό,
με μια σύριγγα αγκαλιά, μ'ενα κουτάλι στην φωτιά,
με τον πόνο το κορμί τους να περνά και το θάνατο να πλησιάζει αργά.
Όμως στον "παράδεισο" που ζουν
όλα αυτά είναι προσωρινά
η "μαγεία" τα ξεπερνά.
Θεέ μου πόσο άδικα είναι όλα αυτά!
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
