| |
| | Ό,τι ζητάς |  | | | Τα υπαρκτά, εχουν την δική τους αξία, ακόμη κι αν είναι ανύπαρκτα στα αλήθεια... ή ....Η αξία τους, είναι που ορίζει και την ύπαρξη τους... | | |
Είναι τ'άγιου σήμερα,
κι εσύ βαδίζεις νωχελικά.
Δεν βάζουμε κεριά,
μόνο κοιτούμε ψηλά,
σε κάτι ταμένο π'ακουμπήσαμε κει πάνω...
Κι ύστερις, το μάτι, γεννά ένα δάκρυ,
το αφήνει να στάξει στο χώμα σαν σπονδή,
κι ακολουθεί η απέλπιδα ευχή...
Να υπάρχει το φώς...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | Ορίζοντας με(μου;) | | | |
|
Θεοδώρα Μονεμβασίτη
26-10-2006 @ 10:54 | Κin τα ποιήματά σου με τη λιτότητα που τα διακρίνει, αφήνουν χώρο για κάτι αληθινό. | | anthrakoryxos
26-10-2006 @ 13:15 | Το κοίταγμα ψηλά, για ν΄ αντικρύσει το τάμα και μετά να γεννήσει δάκρυ σπονδή. Μου άρεσε! | | Ηλιαχτίδα
26-10-2006 @ 13:17 | Να υπάρχει φως...... ::smile.:: | | TAS
26-10-2006 @ 13:21 | Κι ύστερις , το μάτι, γεννά ένα δάκρυ,
το αφήνει να στάξει στο χώμα σαν σπονδή...
Τι να πω...
Ας σιωπήσω | | seizeTHEday
26-10-2006 @ 14:48 | Μου έστειλες λίγο Φως απόψε φίλε μου...
Να είσαι και να περνάς καλά!
::yes.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
