| |
Δεν ξέρω τι να γράψω στον ορίζοντα,
κι ούτε έχω πού να γείρω πια το βλέμμα μου,
εχθές το βράδυ, θυμάμαι ότι έκλαψα,
μα δεν θυμάμαι αν κοιμόμουν,
ή αν ήταν στο όνειρό μου.
Περπάτησε μαζί μου, τροβαδούρε μου,
θυμήσου τη λαμπρή συντροφιά των βάρδων,
νοστάλγησα τις μέρες που τραγουδούσαμε
κάτω απ' τα δέντρα, ανοιχτοί στον ήλιο.
Δεν ξέρω πού να στρέψω το παράπονο
κι έχω ξεχάσει τις προσευχές που με χωράνε,
εχθές το βράδυ με τη βροχή έγινα ένα,
σε μαύρους δρόμους, άδειους
από ανθρώπους και ψυχές.
Ξενύχτησε μαζί μου, αγαπημένε μου,
θυμήσου τα ανεμένια όνειρα στα άστρα,
μου λείπουν τόσο οι μέρες που ευτυχήσαμε
στα πράσινα λιβάδια της παιδικής μας επαρχίας.
Δεν ξέρω πού να αφήσω αυτό το άδειασμα
κι έχουν αλλάξει τα μονοπάτια της νεότητας.
Εχθές το βράδυ κατάσαρκα πληγώθηκα
από μια κίνηση ασυλλόγιστη
ενός ανθρώπου μοχθηρού.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
