| |
η καρδια χιλια κομματια
γινεται σαν με κυτας
κι η ψυχη μεσα στα ματια
με κυταζει σοβαρα
κανεις δεν πρεπει την αγαπη
να κοροιδευει μοναχα
σαν μωρο να την νταντευει
και γλυκα να της μιλα
γιατι μια μερα θα ξυπνησεις
και δεν θα ειμαι πια κοντα
τα ματακια να σου πλενω
και τα δακρυα να μαζευω
κι αν και εισαι πια μεγαλη
για παροιμιες και γνωμικα
την αξια μου θα νοιωσεις
σαν θαναι πια πολυ αργα
δεν στοιχιζει και πολλα
ενας λογος μια ματια
παλι θα ειμαι εδω για σενα
και θα νοιωθεις πιο καλα
στη ζωη αυτη κανενας δεν μας εχει χαριστει
για ολα πρεπει να παλεψεις
και με δοντια αν χρειαστει
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
