| |
Κάθε φορά σε πνίγω
ζωή κρυμμένη σε κόκκινο τριαντάφυλλο.
Σε αφήνω να πεθαίνεις στην αγκαλιά εραστών θλιμμένων,
να αποκοιμιέσαι στο χορό νωχελικών κυμάτων,
κερί, να σβήνεις από δάκρυα ντροπής και αδυναμίας.
Κάθε φορά σε θάβω
φωνή ντυμένη με κόκκινο σάβανο σιωπής.
Σου παίρνω την ανάσα με προδοσίας φιλί,
σε φυλακίζω σε καρδιές σταματημένες
και σε παντρεύω με ψυχές που δεν ελπίζουν.
Μα όταν νυκτώνει παίρνεις τη μορφή της,
γίνεσαι δαίμονας , προάγγελος κακού.
Κατασπαράζεις τις σάρκες του κελιού σου,
μέσα στα σπλάχνα μου γίνεσαι πόνος γέννας,
παραφροσύνη , κόσμος που γυρίζει.
Με μουσικές από μια μπάντα τσίρκου
και με παλιάτσου γέλιο με χλευάζεις.
Κύμα ωκεανού με παρασέρνεις,
με τυραννάς σε βράχια ακονισμένα
και από τις πληγές μου αφουγκράζεσαι αγάπη να αναβλύζει
Καταλαγιάζεις έχοντας τη μορφή της.
Φαντάζεις ηλιαχτίδα μετά από μπόρα,
βουβά προσμένεις μόνο να 'ρθει η ώρα,
στα δυο της μάτια να καθρεφτιστείς, να γίνεις φλόγα,
στάχτες να αφήσεις την επόμενη μου μέρα.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 7
Στα αγαπημένα: 2
| | | | | | | |
|
