| |
Στη σκιά των δυό γλυκών ματιών μια πίκρα που σαλεύει
σπρώχνει τον πόνο στην ψυχή κι εκείνη αγκομαχά
δυό μέρες φύγανε μακριά και το κακό θεριεύει
ειν΄οι φωνές μισή γιορτή για δυο βουβά πουλιά
Μίλα μου, πες πως μ’ αγαπάς πες το μ’ ένα φιλί σου
μ’ ένα σου γέλιο σαν κι αυτό που λειώνει κεραυνούς
κι αν είν’ η αγάπη σου φωτιά ας μη ξαναγυρίσουν
τα λόγια που στη χάση μου σε παίδεψα ν’ ακούς
Που ταξιδεύεις πλάι μου και λέξη δεν γροικιέται;
πως ζωντανεύει η μοναξιά την ώρα που είσαι εδώ
είναι τα χέρια πέτρινα τα χείλη σφραγισμένα
μα είναι τα λόγια της καρδιάς που δεν μπορώ να δω...
Μίλα μου, πες πως μ’ αγαπάς πες το μ’ ένα φιλί σου
μ’ ένα σου γέλιο σαν κι αυτό που λειώνει κεραυνούς
κι αν είν’ η αγάπη σου φωτιά ας μη ξαναγυρίσουν
τα λόγια που στη χάση μου σε παίδεψα ν’ ακούς
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
