| |
Μια ανάσα γύρευα, για την εικόνα σου, που χρόνια παίδευα να την μαγέψω,
δυο λέξεις κάρβουνο, φωτιά στη νύχτα μου, και μια κλεψύδρα χωρίς ντροπή
κι όλα τα λόγια σου, σίδερα αλύγιστα, μαζί με ψέματα και με τραγούδια,
κομμάτια νά ’κανα, τους δρόμους να ’χανα, την άμμο κλέβοντας απ’ το γυαλί...
Αν ήταν βλέμμα το φιλί,
στης αμμουδιάς την άκρη
θα ’μενε μόνο μια αγκαλιά,
και μια καρδιά για δάκρυ
Την πίκρα αντάμωσα κι αυτή μου γέλασε, μα τώρα ζέστανε πάλι τριγύρω,
δεν φεύγουν όνειρα, απ’ το κρεβάτι μου, μιλάω στα δέντρα και δεν φυσά
κι όλη την άνοιξη, λουλούδι ολόκλειστο, θα βγώ σαν άνεμος να σε γυρεύω,
γωνιές απείραχτες, φωνές αζήτητες, φύλλο που τρόμαξε με το χιονιά...
Αν ήταν βλέμμα το φιλί,
στης αμμουδιάς την άκρη
θα ’μενε μόνο μια αγκαλιά,
και μια καρδιά για δάκρυ
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
