| |
Μακάρι να μπορούσα να ξεχάσω
Αυτά που δεν αντέχω να θυμάμαι
Τη τόση μου ασχήμια να αλλάξω
Μα άδικα τρομάζω και λυπάμαι
Μα να, φοβάμαι
Πως όλα όσα είμαι και αξίζω
Δεν έχουνε καμία σημασία
Αφού τον εαυτό μου δεν ορίζω
Δεν έχει η ζωή μου πια ουσία…
Καλύτερα θα ήταν να μπορούσα
Αντίθετα στο χρόνο να κυλάω
Να γίνομαι ξανά ότι μισούσα
Και ν’ άντεχα διπλά να τ’ αγαπάω
Μα να, πονάω
Γιατί θαρρώ ότι δεν έμαθα ακόμα
Πώς είναι η αλήθεια ένα ψέμα
Ότι με γέννησε με τάισε με χώμα
Κι ότι περίσσεψε το έζησα για μένα…
Θα ήθελα να ήμουν ένας άλλος
Αλλιώτικος στην όψη και στη σκέψη
Δεν νοιάζομαι αν ήμουν πιο μεγάλος
Τι νόημα ο χρόνος πια να παίξει
Μα να αντέξει
Αυτά που δεν αντέξανε στο χρόνο
Και ρήμαξαν και μείνανε συντρίμμια
Αυτά που με γεμίσανε με πόνο
Και πάντα με γυρνούν όλο στα ίδια….
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
