| |
| | Όρασης απουσία |  | | | Καλή βδομάδα! ;-) | | |
Κλείνω τα ματια μου. Αφήνομαι να βυθιστώ, εισπνέοντας αργά,
σβήνοντας τα πάντα γύρω μου μέχρι που βλέπω μονο λευκό….
Το χρώμα της αγνότητας, της αθωότητας, της ειρήνης.
Το καρδιοχτύπι μου αντηχεί στους τοίχους της ψυχής μου,
αφήνω το ρυθμό να με παρασύρει… όρασης απουσία.
Το πρώτο πράγμα που βλέπω με το νου
είναι το χρώμα μπλε, τον ουρανό, ένα ποτάμι, ωκεανό ακατάλυτο…
τα ματια του.
Ορθάνοιχτα λάμπουν, νοιώθω το φως τους,
αργοζεσταίνει το δέρμα μου σαν καλοκαιρινό αγέρι
που φλερτάρει με τα μαλλιά μου.
Κόκκινο βλέπω μετά, το απαγορευμένο μήλο, το χρώμα της αγάπης μου,
τα μαγουλα μου φλογίζονται με αναμονή, ανάγκη, πεινα… τα χείλη του.
Ακούω το ψίθυρο καθώς ανοίγουν κι έρχονται κοντά μου…
πιο κοντά μου, βαθιά ανάσα παίρνω και απλά αισθάνομαι, το άγγιγμα τους,
διστακτικό στην αρχή κι απαλό, σα να το φαντάζομαι,
ένα πούπουλο που με ακουμπά,
μέχρι που βαθαίνει, εξερευνητικό, επιτακτικό, απαιτητικό …
αρπάζει όλο μου το είναι και χάνομαι, τρέμοντας,
χωρίς ανάσα, αφήνομαι, λιώνω…
όρασης απουσία.
Aλικο το χρώμα, και γεννιέται ένα πάθος τόσο έντονο,
τόσο ολοκληρωτικό
που τον ίδιο το Χρόνο θα μπορούσε να εκμηδενίσει.
Όλα γίνονται Ένα, συγχωνεύονται, νους, καρδια, κορμί και ψυχή
συναντιούνται για ένα χορό, μέσα σε μια στιγμή που είναι ατέλειωτη, άπειρη..
Αφήνω τις φλόγες να με τυλίξουν και δραπετεύω
καθώς το στήθος τou αγγίζει το δικό μου,
τα χερια μου ερωτα πανιά, πεινασμένα να δώσουν και να πάρουν,
με μια διψα ανήκουστη.
Τον αγγίζω παντού, θέλοντας να μάθω τα μυστικά κάθε γωνιάς του,
κάθε καμπύλης, και το φιλί βαθαίνει καθώς ριχνόμαστε στη μάχη της επιβίωσης.
Ο ένας μες τον άλλο, λιώνουμε, η δύναμη που μας οδηγεί αρχαία,
παμπάλαια, σαν την ίδια τη ζωή, κυλά από μέσα μου,
θέλω να τόν κάνω ολόδικο μου, να γίνω μονο δικη του,
να οδηγήσω και να ακολουθήσω,
να πω και να ακούσω,
να κατακτήσω και να νικηθώ.
Τόσα χρώματα γύρω μου, όλα τους βουτηγμένα στο λευκό, ανακατωμένα,
συνδεδεμένα με όλες τις αισθήσεις, εκτος μιας … όρασης απουσία.
Ένα γινόμαστε, εν πλω, πάνω σε πτήση, σαν αγρίμια αδάμαστα,
χωρίς φραγμούς, δίχως κανόνες, χωρίς το χτες, η το αύριο,
παντοτινό το σήμερα, το τώρα.
Τον φιλώ κι είναι η καρδια του που ρουφά τα χείλη μου,
τον αγγίζω κι η ψυχή του επιτίθεται στους φραγμούς του νου μου
και ένας προς έναν υποχωρούν, πέφτουν,
μέχρι που δε μένει τίποτα παρα η γυμνή μου ύπαρξη.
Η έκρηξη παίρνει τα κορμιά μας και τα ρίχνει μέσα στο μάτι του κυκλώνα …
ενωμένοι και ελεύθεροι αιωρούμαστε.
Λευκό… ανοίγω τα ματια μου, σιγά σιγά.
Ακούω, αγγίζω, μυρίζω, αισθάνομαι.
Πες μου σε παρακαλώ πως υπάρχεις.
Aσε με να ακούσω τον ψίθυρο σου.
Θέλω να σε αγγίξω, έχω ανάγκη να σε νοιώσω ..
πρέπει να ξέρω πως υπάρχεις, πως ζεις.
Όρασης απουσία._
A.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 17
Στα αγαπημένα: 2
| | | | | | | |
| | I dare the flames-I dance with waves-I feed on passion. | | | |
|
Φεγγαρόλυκος
30-10-2006 @ 11:30 | Λες και ειδες τον διαλογισμό μου...
Υπέροχο.... | | sirena
30-10-2006 @ 11:31 | Να είσαι καλά φιλε μου. Ευχαριστώ που πέρασες.
::smile.:: | | ΑΙΟΛΟΣ
30-10-2006 @ 11:45 | Ένα γινόμαστε, εν πλω, πάνω σε πτήση, σαν αγρίμια αδάμαστα,
χωρίς φραγμούς, δίχως κανόνες, χωρίς το χτες, η το αύριο,
παντοτινό το σήμερα, το τώρα.
Τον φιλώ κι είναι η καρδια του που ρουφά τα χείλη μου,
τον αγγίζω κι η ψυχή του επιτίθεται στους φραγμούς του νου μου
και ένας προς έναν υποχωρούν, , πέφτουν,
μέχρι που δε μένει τίποτα παρα η γυμνή μου ύπαρξη.
Η έκρηξη παίρνει τα κορμιά μας και τα ρίχνει μέσα στο μάτι του κυκλώνα …
ενωμένοι και ελεύθεροι αιωρούμαστε.
Ερωτικό, αισθαντικό, πανέμορφο Αντιγόνη μου…
Σαν αγρίμι αδάμαστο χωρίς φραγμούς…
Με τον πόθο να κατακαίει το νου και το σώμα…
Με πήρες μαζί σου απόψε…
Στο δικό σου ασίγαστο πάθος… Η σειρήνα σου με αποπλάνησε…
Τα φιλιά μου…
::love.:: ::smile.:: | | sirena
30-10-2006 @ 11:53 | Και τα δικά μου σε σένα Αίολε. Καλο σου βραδυ μάγε των ανεμων. ::wink.:: | | AETΟΣ
30-10-2006 @ 12:21 | Υπεροχο!!!
καλο απογευμα και καλη εβδομαδα
::smile.:: | | ΠΡΩΤΑΡΗΣ
30-10-2006 @ 12:44 | Ατελείωτο ταξίδι αισθήσεων..
Υπέροχο Αντιγόνη.. ::yes.:: | | meliviotis
30-10-2006 @ 13:33 | Υπέροχο ποίημα, στ' αλήθεια! Μπράβο! | | sirena
30-10-2006 @ 15:27 | fani, ΠΡΩΤΑΡΗ, melivioti ... σας ευχαριστώ θερμά.
::smile.:: | | seizeTHEday
30-10-2006 @ 16:32 | Σου εύχομαι η αίσθηση της όρασης να μην είναι απούσα για πολύ...
Πανέμορφες οι εικόνες σου!
Να είσαι καλά!
::smile.:: ::yes.:: | | sirena
30-10-2006 @ 16:45 | Κι εγώ μου το εύχομαι. ::wink.::
Καλο σου ξημέρωμα. | | deti
30-10-2006 @ 16:56 | Πολύ όμορφο και ερωτικό! ::smile.:: | | MARGARITA
31-10-2006 @ 00:29 | Καλημέρα Σειρήνα..... | | agrampeli
31-10-2006 @ 04:17 | πολύ όμορφο ::smile.:: | | sirena
31-10-2006 @ 10:09 | deti, MARGARITA, agrampeli σας ευχαριστώ.
Να είστε πάντα καλά. ::smile.:: | | ΚΑΤΑΙΓΙΔΑ
31-10-2006 @ 13:59 | Πάρα πολύ όμορφο!!!
Καλό σου βράδυ.. | | storm
31-10-2006 @ 15:09 |
Πες μου σε παρακαλώ πως υπάρχεις.
Aσε με να ακούσω τον ψίθυρο σου.
Θέλω να σε αγγίξω, έχω ανάγκη να σε νοιώσω ..
πρέπει να ξέρω πως υπάρχεις, πως ζεις.
Όρασης απουσία._
Να μπορούσα να έβαζα ._ σε ότι πονάει!
| | sirena
31-10-2006 @ 15:18 | Να μπορούσαμε να κάνουμε τη ζωή μας λευκό καμβά και να τη ζωγραφίζουμε εμείς και μονο....
ΚΑΤΑΙΓΙΔΑ, Storm... την καλημέρα μου. | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
