| |
Ω ελευθερία υπέρτατο αγαθό των πατεράδων
Για σένα θυσιάστηκαν τόσες γενιές Ελληναράδων
Για να μπορούμε ελεύθεροι εμείς οι γόνοι τους να ζούμε
Να ψωνίζουμε, να δουλεύουμε, δάνεια στις τράπεζες να χρωστούμε
Όλοι οι άνθρωποι σήμερα ελεύθεροι που ζούνε
Πρέπει να καταναλώνουνε κι αν δεν τους φτάνουν ας δανειστούνε
Τι κι αν πληρώνεις μερικές εκατοντάδες ευρώ για δάνεια κάθε μήνα
Τι κι αν αυτό το βιολί κρατήσει μέχρι το μνήμα
Δεν πειράζει κι αν κάνεις δυο δουλειές για να ζήσεις
Ελεύθερος φτάνει που είσαι αλλά μη τυχόν κι αρρωστήσεις
Τότε συγνώμη αλλά τη γάμησες φτωχό μου φιλαράκι
Μπορεί στο δρόμο να βρεθείς να παίζεις μπουζουκάκι
Κι οι τραπεζίτες άνθρωποι είναι κι αυτοί κάπως πρέπει να ζήσουν
Έχουν υποχρεώσεις πολλές βιλίτσες να χτίσουν
Αλλά κατά τα άλλα είναι κι αυτοί της ανάπτυξης πυλώνας
Χωρίς αυτούς θα ζούσαμε όπως ο Ροβινσώνας
Πλάκα πλάκα πολλοί ίσως να σκέφτηκαν στο Survivor να πάνε
Σε κανά ερημονήσι μακρινό γιατί τα χρέη τους κυνηγάνε
Αλλά ακόμη κι αυτό που να το κάνουνε οι φτωχοδιαβολάκοι
Τα εισιτήρια των πλοίων στα ύψη πήγανε, απόμεινε μονάχα ποδαράκι
Λες να ανέβω στον Όλυμπο να γίνω ερημίτης?
Μήπως τον άγιο Διονύσιο τον κυνηγούσε κανένας τραπεζίτης?
Ίσως με γιόγκα και αυτοσυγκέντρωση την πείνα μου χορτάσω
Ή καλύτερα σαν τον Πρόδρομο μερικές ακρίδες να πιάσω
Μη ξεχνάτε στα μπαλκόνια σας τη γαλανόλευκη σημαία
Να πάτε και στην παρέλαση να περάσετε ωραία
Εγώ στο δικό μου θα υψώσω τη σημαία της τράπεζας που χρωστάω
Γι’ αυτήν τη ζωή μου θα θυσιάσω κι ας συνεχίσω να πεινάω.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
