| |
Σε μια γωνια παρατημενα τα ονειρα σου
βλεμμα θολο, που καθρεφτιζει αλλα μερη
αυτα που θα θελες να ειναι γειτονια σου
μα ο κοσμος σου ειναι μια συριγγα στο χερι
Για που ξεκινησες & που θα καταληξεις
θες να ξεφυγεις, μα η σαρκα σου αδυναμη
εχουν μουδιασει οι νευρικες σου αποληξεις
στην παραμυθα βρισκεις ολη σου τη δυναμη
Καποιοι σου ταξανε μια θεση σ ενα ιδρυμα,
πηρες σειρα σε μια ουρα γι αποτοξινωση,
για να πετυχεις εχεις βαλει ενα στοιχημα
τερμα τα ψεματα, η πρεζα & η ταπεινωση
Σε δυο χρονια θα χεις βρει τον εαυτο σου,
ειναι μεγαλη η αναμονη για τον ʽπαραδεισοʽ
ετσι & εσυ για να σκοτωσεις τον καιρο σου
γυριζεις παλι στο ταξιδι σου στην αβυσσο
Μα δεν περναει ο καιρος, τα δευτερολεπτα
τ απομειναρια απ τις φλεβες σου σ αρνηθηκαν,
τα ονειρα σου σε χλευαζουνε ξυπολυτα,
σ αλλου ζωη βρηκανε χωρο & αναστηθηκαν
Σε μια γωνια παρατημενη η ψυχη σου
& στο δελτιο των οκτω σε καναν ειδηση
για καποιους ητανε φρικτη η υπαρξη σου,
μα ενα αγκαθι στη δικη μου τη συνειδηση
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 6
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
