Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132741 Τραγούδια, 271229 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Συνάντηση με το απρόοπτο
 Κοίταξα μέσα μου και είδα / άσπρη, καινούρια τη σελίδα
 
Κάθε που ζυγώνει η άνοιξη, ντύνομαι ζεστά
και κοιτώ καχύποπτα τις ηλιόλουστες μέρες
Ποια απάτη μου ετοιμάζουν, πάλι;
Κλείνω τα παντζούρια, για την ενδεχόμενη βροχή
και πίσω απ’ τις γρίλιες τους, παρατηρώ τα δρώμενα
κι εσένα…
κι εσένα που μου γνέφεις, απρόοπτο.

Τηλεφωνεί ο χρόνος.
Παράξενα που τραγουδάει το μέλλον!
Με αυξανόμενη ένταση.
Παρηγορούμαι, πως είναι νύχτα,
πως δεν είναι Μάιος
κι ανοίγω τα παράθυρα στην αύρα του απρόσμενου.
…και τρυπώνεις ήλιε!

Μα τι νόμισες, εγκαταλειμμένο πως είναι το ερείπιο;

Ανάβω δυο τσιγάρα,
ένα για μένα κι ένα για τη συντροφιά σου
Καπνίζεις τις πίκρες μου, τις στάχτες τους σκορπίζεις
στις ακτές της μνήμης μου.
Πίνουμε απ’ την ίδια λησμονιά, γεμάτη η κούπα.
Μου κλείνεις το μάτι, δανεική η ανταπόδοση
μα να επιστραφεί το συντομότερο… ολάκερη.

Θα ‘ρθεις
Δεν κάνει πια παιχνίδια το φθινόπωρο,
όπως ο αλήτης Μάης!
Όλη μέρα ξεσκόνιζα τα περασμένα - τοπία χειμερινά-
να υποδεχθώ τον ερχομό σου, συγκυρία
Θα ‘ρθεις
Και θα βγούμε μαζί στις νωπές λεωφόρους- καθαρτήρια
Ν’ αχνίζουν οι καινούριες αγάπες
και σαν πρόωρα βρέφη να ρουφούν με μανία
ζωή κι επιείκεια.



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 32
      Στα αγαπημένα: 4
 
   

 Ταξινόμηση 
       Συλλογή
      Black forest
      Κατηγορίες
      Συναισθήματα - Εικόνες
      Ομάδα
      Ελεύθερος στίχος - Ποίηση
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Οι λέξεις έχουν κι άλλο φλούδι παραμέσα. Όπως τα μύγδαλα κι η υπομονή (Γ. Ρίτσος)
 
AETΟΣ
30-10-2006 @ 16:50
Πινουμε απ την ιδια λησμονια,γεματη η κουπα..

Υπεροχη η γραφη σου,καθως επισης και το
σχολιο σου...
Καλο ξημερωμα!
::smile.::
deti
30-10-2006 @ 16:51
Πολύ μ' αρέσουν αυτά που διαβάζω σήμερα..
Αχ, αυτός ο χειμώνας! Και το καλοκαίρι, και η άνοιξη, και το φθινόπωρο.. ::smile.::
seizeTHEday
30-10-2006 @ 16:52
Πανέμορφο Στέλλα, μπράβο σου!
::yes.::
Να έχεις ένα όμορφο ξημέρωμα!
::yes.::
ΚαΤερίνη
30-10-2006 @ 16:56
Πολύ όμορφο!! Μπράβο σου! ::smile.:: ::smile.::
TAS
30-10-2006 @ 17:09
Μέσα σ' αυτή τη νύχτα τη φθινοπωρινή
γεμάτος είμαι απ' τα λόγια σου,
Λόγια αιώνια σαν το χρόνο, σαν την ύλη
Λόγια βαριά σαν το χέρι
Λόγια σπιθόβολα σαν τ' άστρα.
Απ' την καρδιά σου, απ' το μυαλό σου, από τη σάρκα σου
Τα λόγια σου με φτάνουν
Τα λόγια σου κατάφορτα από σένα
Τα λόγια σου, μητέρα,
Τα λόγια σου, γυναίκα,
Τα λόγια σου, φίλη.
Είταν θλιμένα, είταν πικρά
Είταν χαρούμενα,κατάφορτα από ελπίδα,
Είταν γεναία και ηρωϊκά
Τα λόγια σου είταν άνθρωποι.

Ναζίμ Χικμέτ.
ΑΙΟΛΟΣ
30-10-2006 @ 17:16
Κάθε που ζυγώνει η άνοιξη, ντύνομαι ζεστά
και κοιτώ καχύποπτα τις ηλιόλουστες μέρες
Ποια απάτη μου ετοιμάζουν, πάλι;
Κλείνω τα παντζούρια, για την ενδεχόμενη βροχή
και πίσω απ’ τις γρίλιες τους, παρατηρώ τα δρώμενα
κι εσένα…
κι εσένα που μου γνέφεις, απρόοπτο.

Στέλλα μου δεν γράφεις απλώς… κεντάς κι εκπνέεις ανάσες…
Καλό σου βράδυ…
::smile.::
seizeTHEday
30-10-2006 @ 17:31
http://imagecache2.allposters.com/images/GLX/TCD2128.jpg
Ιουλιβέρτιος
30-10-2006 @ 18:09
Justawoman εύγε! Κατέθεσες πολλές ιδέες, που (είμαι βέβαιος) δεν αποτελούν αναλαμπές της στιγμής αλλά καρπούς μιας μακράς διαδρομής!

Πολύ χαίρομαι, πολύ απολαμβάνω τέτοιου είδους ποιήματα. Σε κάτι τέτοια ποιήματα παρασύρομαι από τον ενθουσιασμό του γράφοντος!

Εύγε και πάλι!
_Windy_
30-10-2006 @ 21:25
Άργησα και με κλείδωσαν έξω οι λέξεις σου.
marakos1948
30-10-2006 @ 23:56
πολυ τρυφερό στ αλήθεια,πολύ ομορφο ::smile.::
Ηλιαχτίδα
31-10-2006 @ 00:07
Ανάβω δυο τσιγάρα,
ένα για μένα κι ένα για τη συντροφιά σου


::yes.:: ::yes.:: ::yes.::
horseman
31-10-2006 @ 00:25
«Πάνω από όλα, η αληθινή αγάπη ζει στη μνήμη»
Μπαλζάκ

Κυρία...
Καλημέρα...
guesswho
31-10-2006 @ 01:31
Βόλτα μαζί σου στο όνειρο βγήκα αυτή τη χειμωνιάτικη μέρα...
Σε ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου! ::smile.::
FRACTALS
31-10-2006 @ 02:03
j μου , η μοναξιά είναι από χώμα. και όπως το χώμα , ώρες - ώρες ανθίζει και καρπίζει…
και άλλες χωμάτινες στιγμές … στέρφα απόβραδα μας ανταμείβει…
το έχω συλλογισθεί… φορές είναι που η σκέψη με βγάζει στην ακτή του,¨ μας αξίζει¨ και άλλες στο γιαλό του ¨ άδικος κόσμος και ντουνιάς ¨.
Στα δικά σου μοναξιάρικα , τσαμπιά κρέμονται οι ελπίδες και είναι κρυφά και ντροπαλά ολάνθιστες .
Είμαι τυχερός άνθρωπος… η συνέχεια κατ΄ ιδίαν. Τα φιλιά μου…

Spartinos
31-10-2006 @ 02:11
ΥΠΕΡΟΧΟ ΚΑΛΗΜΕΡΑ ::up.::
χρήστος
31-10-2006 @ 02:58
Θα ‘ρθεις
Δεν κάνει πια παιχνίδια το φθινόπωρο,
όπως ο αλήτης Μάης!
Όλη μέρα ξεσκόνιζα τα περασμένα - τοπία χειμερινά-
να υποδεχθώ τον ερχομό σου, συγκυρία
Θα ‘ρθεις
Και θα βγούμε μαζί στις νωπές λεωφόρους- καθαρτήρια
Ν’ αχνίζουν οι καινούριες αγάπες
και σαν πρόωρα βρέφη να ρουφούν με μανία
ζωή κι επιείκεια.

πολύ πολύ καλό, να σαι καλά
ΔΙΑΜΑΝΤΗΣ ΠΑΠΠΑΣ
31-10-2006 @ 03:04
Καπνίζεις τις πίκρες μου, τις στάχτες τους σκορπίζεις
στις ακτές της μνήμης μου.
Πίνουμε απ’ την ίδια λησμονιά, γεμάτη η κούπα.
Μου κλείνεις το μάτι, δανεική η ανταπόδοση
μα να επιστραφεί το συντομότερο… άτοκη.

Μ' αρέσει αυτή η εικόνα πολύ... ::up.::
~ Εφυγα ~
31-10-2006 @ 03:20
ΓΥΝΑΙΚΑΡΑ ΤΙ ΕΓΡΑΨΕΣ ΠΑΛΙ!!!!!!
Φ Ο Β Ε Ρ Ο!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
agrampeli
31-10-2006 @ 06:17
πολύ ομορφο ::smile.::
~Oνειροπαρμένη~
31-10-2006 @ 06:37
Μα είναι ΥΠΕΡΟΧΟ! ::up.::
Αστεροτρόπιο (Jeny)
31-10-2006 @ 07:08
Όλη μέρα ξεσκόνιζα τα περασμένα - τοπία χειμερινά-
να υποδεχθώ τον ερχομό σου, συγκυρία
Θα ‘ρθεις

μ' αγγίζεις βαθιά με τη γραφή σου.
MARGARITA
31-10-2006 @ 07:22
Μα τι νόμισες, εγκαταλειμμένο πως είναι το ερείπιο;

Όλα τα άλλα θα νόμιζα εκτός το από πάνω...εγκαταλειμμένο ερείπιο;
Αχ βρε Γυναίκα μου κλείνεις το μάτι και μου ανοίγεις τα αισθάνομαι στο βάθος βάθος ::love.::
ΚΑΤΑΙΓΙΔΑ
31-10-2006 @ 08:18
Κ Α Τ Α Π Λ Η Κ Τ Ι Κ Ο ! ! ! !
sirena
31-10-2006 @ 10:42
Υπέροχο! Πίνω στην υγεια του απροοπτου και στη δικια σου.
::yes.:: ::wink.::
ΠΡΩΤΑΡΗΣ
31-10-2006 @ 11:54
Πόσο Υπέροχη μπορεί να γίνει μια γυναίκα, πόσο περισσότερο !... ::wink.::
Αγνή
31-10-2006 @ 13:48
Εσύ λοιπόν ξεσκόνισες το χθεσινό μου χιόνι.....
Ατελείωτη!!!!!!!!!
storm
31-10-2006 @ 15:37


Δεν μπορώ να ξεχωρίσω κάτι,
αγαπημένο σύνολο...Με αυξανόμενη ένταση.

::love.::

φέρελπις
31-10-2006 @ 18:09
Σαν το παλιό
καλό κρασί...

Γλυκιά μεστή γεύση μου άφησε το τελευταίο τρίστιχο:

"Ν’ αχνίζουν οι καινούριες αγάπες
και σαν πρόωρα βρέφη να ρουφούν με μανία
ζωή κι επιείκεια."

Και προβληματισμό
μεγάλο... :$

Ευτυχώς δεν γράφεις πάνω από 1/μέρα
κ' έτσι έχομε χρόνο να αναλύσουμε
τα γραφόμενά σου :S
justawoman
31-10-2006 @ 18:13
Φίλοι μου καλημέρα μας και καλό μήνα
Μπαίνει με ψύχρες ο Νοέμβρης και Βαρδάρηδες... αλλά μας ξελαμπικάρει
Σας ευχαριστώ όλους που περάσατε κι αγγίξατε με το δικό σας τρόπο τις σκέψεις μου... πολύτιμο το κάθε σχόλιό σας

Τάσο δεν το ήξερα αυτό του Χικμέτ και... ::blush.::

FRACTALS καλή μου... κατ' ιδίαν και με αλκοόλ... το ζητάει και το κρύο

φιλιά σας
Nocturna_
01-11-2006 @ 00:39
Το διάβασα χθες..το ξαναδιαβάζω σήμερα...
Δεν το χορταίνω..
Ανοιξιάτικο,ολάνθιστο..Ό,τι πρέπει για το κρύο πρωινό..

Την αγάπη μου,γλυκιά μου j..Καλό μας μήνα..

Υ.Γ. Περίμενα να πέσει το σχόλιο με το αλκοόλ για να παρέμβω..
Αυριο τι λέτε..;
ΑΜΕLIE
15-11-2006 @ 09:19
Εγώ πώς να καλοπιάσω τον καιρό να μου φέρει πίσω κάποιον που λάτρεψα, μου λες;Υπέροχο το ενέχυρό σου στη συγκυρία!
Nefeligeretis
13-04-2008 @ 07:11
κι ανοίγω τα παράθυρα στην αύρα του απρόσμενου. ::smile.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο