Ιουλιβέρτιος
01-11-2006 @ 05:00 | Δεν είναι σάρκας οι σπατάλες. Όμορφο. | |
nicolas
01-11-2006 @ 05:02 | Θα το πάρουμε όπως θέλουμε!!!
Δουλειά σου εσύ!
Μου άρεσαν πολύ αυτά που λες! | |
χρήστος
01-11-2006 @ 05:13 | Είμαι γυναίκα της μιας νύχτας
Κι είναι δική σου η νύχτα αυτή
πολύ όμορφο Μαρία κι αυτό.... καλημέρα και πάλι | |
Ηλιαχτίδα
01-11-2006 @ 05:13 | Είμαι τα’ απαύγασμα της πίκρας
Μα σε κανένα δε χρωστώ…
Μπράβο Μαράκι. Ωραιο πολυ
::smile.:: | |
annaΤi
01-11-2006 @ 05:24 | Να συμπληρώσω στο Χρήστο:
"Δεν είναι σάρκας οι σπατάλες
Μέσα σου μ’ άφησες να ζω…
Από γυναίκα και σκοτάδι
Έχει η μοίρα σου γραφτεί…"
...................
| |
MARGARITA
01-11-2006 @ 06:04 | Είμαι γυναίκα σαν τις άλλες
Κι όμως παράφορα θρηνώ
Δεν είναι σάρκας οι σπατάλες
Μέσα σου μ’ άφησες να ζω…
το πήρα στα σοβαρά γιατί έτσι νοιώθω την από πάνω στροφή
του ποιήματος σου....όμορφο και αυτό Μαριώ ::love.:: | |
Αστεροτρόπιο (Jeny)
01-11-2006 @ 06:34 | Σοβαρότατα... μου άρεσε πολύ. | |
ΚΑΤΑΙΓΙΔΑ
01-11-2006 @ 10:05 | Δεν είναι σάρκας οι σπατάλες
Μέσα σου μ’ άφησες να ζω…
Πολύ όμορφο... | |
Αλμυρή Δροσοσταλίδα
01-11-2006 @ 10:28 | Πολύ πολύ όμορφο Μαρία.. κάθε νύχτα είναι καινόυρια και όλοι της μιας νύχτας είμαστε. Σου στέλνω Τριαντα-φιλάκι! | |
echo
01-11-2006 @ 11:05 | Πολύ ωραίο... Ειδικά η τελευταία στροφή. | |
agrampeli
02-11-2006 @ 03:30 | ::smile.:: ::smile.:: | |
 |
