| |
Aπόψε που η νύχτα εχει ρίξει
Τα κρύα πέπλα και το μαύρο της φουστάνι
Κάποιου θανάτου η μοναξιά μου ψιθυρίζει
Φτερά μου δίνει να πλανιέμαι στο σκοτάδι
Αυτή η γνώση που γλιστράει μες στη σάρκα
Νιώθω με πνίγει σαν θηλιά απτό λαιμό
Όπως βολτάρει ο τρελός μέσα στα πάρκα
Γιατί αυτός πάντα θυμάται ότι ξεχνώ
Σαν παραμύθι στη ζωή μου τώρα μπαίνεις
Με ταξιδεύεις σε παράξενη εποχή
Χρόνια χαμένος σένα κάτασπρο καθρέπτη
Μπήκες σαν φως στη κουρασμένη μου ψυχή
Και 'γινες στο τσιγάρο γλυκό ναρκωτικό
Κι ανάποδα μετράω και ξαναπέφτω στο ίδιο σκηνικό
Και 'γινες στο τσιγάρο γλυκό ναρκωτικό
Και σαν παιδί γελάω έτσι όπως πέφτω και πάλι στο κενό
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
