| |
| | Η αγάπη που δεν έμεινε |  | | | Ενότητα Άνεμος | | |
μη με κρατήσεις σαν ενοχή
φορτίο σου μη με κάνεις
ήμουν, μα πέρασα σαν το πουλί
στάση στιγμής, συνέχισα, μην τρομάζεις
θέλω να μείνω ένα σημάδι στην καρδιά σου
μια θύμηση, που θα κρατάει ένα σκίρτημά σου
εικόνα φευγαλέα στα όνειρά σου
να �μαι �κει, μια γωνιά, στην ανάμνησή σου
θέλω να με χαϊδεύεις νοερά όταν πονάς
κι ο πόνος γλυκύτερος, ν� αντέχεται
μια άϋλη παρουσία, όταν σιωπή, να της μιλάς
βάλσαμο φυλαγμένο, σαν θα χρειάζεται
χρωστάμε πολλά της ζωής μάτια μου
πολλά
γι' αυτό χαθήκαμε
και στην ουτοπία, τον δρόμο της ψυχής, δεν βρεθήκαμε
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | | |
|
Ανώνυμο σχόλιο
08-08-2004 | Όμορφο, εχει αισιοδοξία, Ένας χωρισμός δεν είναι το τέλος, αλλά μια αρχή για κάτι καλύτερο και κάτι που θα μας κάνει πιο δυνατούς. | | ftx
09-08-2004 | ωραίο! πολύ όμορφα λόγια! | | Ri@89
16-08-2006 @ 12:53 | ::yes.:: ΣΥΜΦΩΝΩ ::up.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
