damoulis
05-11-2006 @ 04:11 | ''Κι όπως τα χώματά μου ανασκάπτω
για να βρω των προγόνων τον οίκο
σε μια πλάκα μαρμάρου από κάτω
βρίσκω πως πουθενά δεν ανήκω ''
μου αρεσε πολυ χρηστο,
λυπητερο βεβαια αλλα
πολυ καλο! ::sad.:: | |
ΔΙΑΜΑΝΤΗΣ ΠΑΠΠΑΣ
05-11-2006 @ 04:20 | Μα τι κάνω σε τούτη τη σφαίρα
Αφού έχει απ’ αισθήματα αδειάσει;
Ποια γυναίκα να κράξω μητέρα;
Και ποιος φίλος να με αγκαλιάσει;
Τα μεγάλα ερωτηματικά που μας καίνε.
Πολύ ωραίοι στίχοι Χρήστο. ::yes.:: | |
meliviotis
05-11-2006 @ 04:47 | Πολύ δυνατό ποίημα! Χρήστο έσκισες! | |
agrampeli
05-11-2006 @ 05:41 | Κι όπως τα χώματά μου ανασκάπτω
για να βρω των προγόνων τον οίκο
σε μια πλάκα μαρμάρου από κάτω
βρίσκω πως πουθενά δεν ανήκω
πολύ δυνατό ::smile.:: | |
MARGARITA
05-11-2006 @ 05:59 | να μη δείξω τον μέσα μου πόνο
καταργώ την ισχύ των ρημάτων
και απ' το νόημα τις λέξεις κενώνω
των αμείλικτων ερωτημάτων:
Δεν ξέρω γιατί δεν θέλεις τον πόνο να δείξεις...εδώ σπουδάζω το βαθύ νόημα ενός πονήματος και ας καταργείς την ισχύ των ρημάτων....
υπέροχο Χρήστο...την καλημέρα μου ::smile.:: | |
Ri@89
05-11-2006 @ 06:53 | ::smile.:: ::smile.:: ::smile.:: | |
nioufaro
05-11-2006 @ 09:49 | μπαμ μπαμ μπαμ...!!! ::smile.:: ::smile.:: ::smile.:: | |
Ανιχώρ
05-11-2006 @ 12:28 | Τι να πρωτοσχολιάσω Χρήστο Τί να πω λάμπεις διαμάντι εδώ μέσα Θαυμάσιο | |
Ιουλιβέρτιος
05-11-2006 @ 15:25 | Σούπερ! | |
 |
