| |
Οι μέρες πάνε και έρχονται.
Τρελαμένες και αυτές σε σκάφος που βαρέθηκε τα ίδια λιμάνια.
Εγώ είμαι ακόμα εδώ.
Γράφω απο εδώ, σίγουρα;
Χλωμά πτερωτά πλάσματα δέσαν στη γη.
Τσαλακωμένα φτερά που παρέδωσαν όλη τους τη σοφία.
Καμία πτήση.
Ο ουρανός έχει γίνει πορθμείο σε επιβλητικές γκρίζες φιγούρες.
Στα σημεία του αιώνιου κόμβου.
Αγκυροβολούν και καλούν.
Στα λιμάνια, στα αεροδρόμια, στου φεγγαριού το γιόμα.
Εκεί που κάποτε στάθμευαν όνειρα.
Εκεί που τώρα περπατούν οι "μεγάλοι", αυτοί με τα όπλα.
Που παραμορφώνουν τα πάντα και πάντα!
Εδώ στέκονται λοιπόν οι ψυχές.
Άλλες κρύβονται ντροπαλές πίσω από τα σύννεφα.
Άλλες μαύρες, άλλεςγκρίζες.
Μα όλες αλλόκοτα βουήζουν.
Ο εκωφαντικός ήχος ποτίζει σημάδια τη γη.
Σαν να ικετεύουν να παγώσει ο χρόνος, όλα να πάνε πίσω.
Τι νόημα έχει;
Τις συνήθισαν κιόλας.
Καμμία αλλαγή.
Κάποιοι λιγο πριν την τελυταία τους νότα φυλεύουν άλλο ένα ψέμμα τη ζωή τους.
Προσπαθούν να την απαλύνουν.
Κάποιος τους είπε πως την κουβαλούν μαζί τους.
Το ξέρουν πως οι πλάτες τους δεν αντέχουν.
Συμβιβάζονται.
Άλλη μια μολυσμένη ρίζα.
Χρόνια τωρα, όνειρα πεθαμένα, ποιος νοιάζεται?
Παιδία και μεγάλοι, κλείνουν τα αυτιά, σταματάνε τη σκέψη.
Χαζεύουν το ηλιοβασίλεμα, είναι μαγικό.
Σε κάποιες αλήθειες απλά υποκύπτεις.
Μπουμ , μπουμ!
Στα σημεία του αιώνιου κόμβου έχουν γεμίσει τα κανόνια μπαρούτι.
Άλλη μια μάνα θρηνεί το χαμό του παιδιού της.
Άλλο ένα όνειρο σβήνει στη σκία ενός γαμημένου συμφέρον.
Τίποτα δεν αλλάζει.
Οι ψυχές ακόμα βουήζουν.
Γιατί να υποκύπτουμε και στα ψέμματα;
Γιατί;
Ίσως το επόμενο όνειρο εκραγεί στη δική σου αγκαλιά...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
