Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132752 Τραγούδια, 271244 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Μούσα
 
ποτέ στην άβυσσο η αγάπη δεν χωρούσε
ούτε στις λέξεις η δική σου ομορφιά
όπως και τότε που μ’ ολόχρυσα καρφιά
γλυκα με σταύρωνε κι αγκάθια μου φορούσε

τότε που διάλεξε στιγμή χρόνου απείρου
σ’ ένα παγκάκι σκαλιστό από οξιά
στο ίδιο ποτήρι που ‘χα στύψει μοναξιά
να μου βουτήξει λίγο άρωμα ονείρου

Είχε τα μάτια της κλειστά σ’ ένα συρτάρι
και στην ανάγκη είχε αφήσει το κλειδί
κάθε μου όνειρο μικρό που έχω δει
να το φορέσω στη ζωή της κι ας φαλτσάρει

μα εγώ είδα λύκους να της στήνουνε καρτέρι
μικρές ανάγκες να αναβλύζουν σαν πηγές
δεν ήμουν μάρτυρας να αγγίξω τις πληγές
θαρρώ πως χάϊδευα γραμμές στο ‘να της χέρι

Με την ελπίδα μ’ είχε μήνες ταξιδέψει
προτού χαθεί σε μια κόλαση καυτή
μ’ όλα τα λάθη σου μ’ αγάπησε κι αυτή
μα την ψυχή μου με σημάδια είχε μπερδέψει

Ποιητών αράδες στης αγάπης τη μετώπη
καθώς αθάνατες καλπάζαν με βοή
βρήκαν τη μούσα μου νεκρή σε μια πνοή
να σέρνει στίχους και τη λήθη στο κατόπι



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 7
      Στα αγαπημένα: 1
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Συναισθήματα - Εικόνες
      Ομάδα
      
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

 
Τσακίρη Χαρά
06-11-2006 @ 01:37
Καλημέρα Στέργιο μου....... σε πεθυμησα πολυ!!!!
Πολυ λυπάμαι για την μούσα σου αλλα κι απο την άλλη χαιρομαι παρα πολύ που σε ξαναδιαβαζω...... με την μεστη, στρωτη κι ολοκληρωμένη γραφή σου...... Φιλια!!!! ::love.::
nicolas
06-11-2006 @ 01:38
Ωραία λόγια, ωραίες λέξεις και ο τρόπος που τα λες...
Μαρία Χ.
06-11-2006 @ 02:02
Κείνη που διάλεξε στιγμή χρόνου απείρου
σ’ ένα παγκάκι σκαλιστό από οξιά
στο ίδιο ποτήρι που ‘χα στύψει μοναξιά
να μου βουτήξει λίγο άρωμα ονείρου

Καταπληκτικό!!! Καλημέρα σου...
« Ακρόνειρο »
06-11-2006 @ 03:29
" βρήκαν τη μούσα μου νεκρή σε μια πνοή
να σέρνει στίχους και τη λήθη στο κατόπι "

Στα αγαπημένα μου για αυτές τις 2 μαγικές γραμμές..

Καλημέρα.
katia
06-11-2006 @ 04:54
εξαιρετικος οπως παντα!!!!
MARGARITA
06-11-2006 @ 06:44
Ποιητών αράδες στης αγάπης τη μετώπη
καθώς αθάνατες καλπάζαν με βοή
βρήκαν τη μούσα μου νεκρή σε μια πνοή
να σέρνει στίχους και τη λήθη στο κατόπι

Θαυμάσιο ποίημα...αγαπημένη μου στροφή η τελευταία σου....
την καλημέρα μου....
AceOfSpades
06-11-2006 @ 10:11
εξαίρετο ! μπράβο φίλε ..

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο