| |
Λέω πως δεν θέλω να μιλώ,, τα λόγια είναι λίγα,
μια ευχή όμως σου ζήτησα, να πάρω εγώ το κρίμα.
Τραγούδι άκουσα και μ'άρεσε είχε μια μελωδία
κύμματα αντηχούσανε, δεν ήταν θρηνωδία.
Το να μην θέλεις να εκφραστείς είναι η παραφωνία,
εσύ όμως επέμεινες διδάσκεις αρμονία.
Πονάει η καρδιά μου για τα γύρω μου τα μέσα και τα έξω,
στ'αλήθεια όμως χαίρομαι ανθρώπους σαν τους βλέπω.
Η παρηγοριά είναι στον ουρανό κι η ασθένεια δική μας,
λυπάμαι εγώ για εμένανε αλλά ζητώ βοήθεια.
Ήμουνα τότε βασιλιάς μα τώρα πια ζητιάνος,
κι όλα τώρα μου δείχνουνε πως είμαι κάποιος άλλος.
Η ρίζα δέντρο έγινε και έβγαλε και φύλλα,
στον ουρανό μ'ανέβασε με κέρασε σταφύλια.
Τα φύλλα είναι σημάδι μας πως η ζωή αγαπάει,
πως για εμάς εφτιάχτηκε πως πάντα θα ζητάει.
Λυπάμαι για εμένανε και την κατάντιά μου,
της προδοσίας όμως το φιλί δεν το'δωσα ποτέ μου...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
