| |
«ΜΗΝ ΠΑΣ»
Άρχισε μια άγρια φωνή μεσ’ στο κεφάλι
Και έπεσα σε ζάλη πιο μεγάλη
Βλέπω στον ορίζοντα εκείνο το σημάδι
Που ήθελα να δω όταν κοιτούσα στο σκοτάδι
Τράβηξα στον δρόμο που θα έβγαζε εκεί πέρα
Και είπα μοναχά μια καλημέρα
Άκουγα εκείνη την φωνή μεσ’ στο κεφάλι
Μια φράση προσπαθούσε μια τρομάρα να μου βάλει
«μην πας» με ένα πάθος μου φωνάζει
Σαν να έβλεπα καράβι ορκισμένο στον βυθό
Γελώ την μια την άλλη με τρομάζει
Μπερδεύομαι μα κάτι προσπαθώ να θυμηθώ
Τίποτα δεν μ’ έπεισε κι ας ήταν για καλό μου
Καθάρισα μονάχα το μυαλό μου
Ίσως να βρεθώ σ’ ένα τυφώνα Ασιάτη
Αν έμενα εδώ δεν θα ‘χα κλείσει τώρα μάτι
Τίποτα δεν είναι δυνατό να με τινάξει
Αρκεί που πιο ψηλά έχω πετάξει
Ίσως η τρελή πολιορκία επιμένει
Τίποτα στο νου και την ψυχή δεν περιμένει
«μην πας!» με ένα πάθος ας φωνάζεις
Θα βλέπω ένα πλοίο χρυσαφένιο και γερό
Φωνάζεις με οργή! δεν με τρομάζεις!
Αντίθετα γιορτάζω κάθε φάση στον καιρό
Αν ψάξεις να με βρεις θα είμαι εκεί που δεν σ’ αρέσει
Και θα ‘ναι το σχοινί σου πια κοντό για να με δέσει
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
