| |
| | Ο μοναχικός φίλος μου |  | | | http://outopios-kostas.blogspot.com | | |
Μία φορά και ένα καιρό ήταν ένας, που νόμιζε πως ζούσε
Σ’ ένα σπιτάκι φτωχικό, τίποτα δεν ζητούσε
Η μέρα τέλειωνε μ’ ένα κρασί, μ΄ ένα τσιγάρο σκέτο
Και στην καρδιά του είχε, ένα παλιό στιλέτο.
Τα μάτια του ήταν υγρά, ποτέ του δεν γελούσε
Στην μοναξιά του είχε κλειστεί και μόνος του μιλούσε.
Έλεγε για την μοίρα του, με δάκρυ στην ματιά
Σαν από πέτρα έμοιαζε, στα στήθια του η καρδιά.
Δεν ξέρω την αλήθεια, εγώ για την πω
Τι έκανε τον φίλο μας; τόσο μοναχικό.
Ίσως των πληγώσανε, μ’ ένα μεγάλο ψέμα
Για αυτό και τώρα πάγωσε, μέσα του το αίμα.
Δεν είχε φίλους και γνωστούς, δεν είχε μια αγάπη
Είχε στα στήθι του φωτιά, στο βλέμμα είχε δάκρυ.
Μα ένα βράδυ πήρε απόφαση, να αλλάξει την ζωή του
Φόρεσε τα καλά του, χάιδεψε την ψυχή του.
Βγήκε στους δρόμους μίλησε. Γίναν καινούργιοι φίλοι
Βρήκε φιλί δοκίμασε και γλύκανε τα χείλι.
Μα κάποια νύχτα κοίταξε, μέσα στον καθρέφτη
Το δάκρυ πάλι κύλησε, τον έρωτα είδε ψεύτη.
Μα τώρα την αλήθεια, εγώ θα σας την πω
Τι έκανε τον φίλο μας τόσο μοναχικό.
Χθες των εσταυρώσαμε, μ’ ένα μεγάλο ψέμα
σήμερα, στεφάνι αγκαθωτό του δώσαμε για στέμμα.
Τώρα όλοι θέλετε, να πάτε πιο κοντά του
Να τον αγκαλιάσετε, να μπείτε στην καρδιά του.
Λουλούδια να του στείλετε, ένα φιλί και χάδι
Μα εκείνος τώρα πέρασε, την πόρτα απ’ τον Άδη
Η καρδιά του τώρα έπαψε και άλλο δεν χτυπάει
Ήταν ένας άνθρωπος απλά, που έφυγε και πάει.
Ένα ταξίδι έκανε, σε εμάς, φέρνει το ρίγος
Μα ο κόσμος μας για εκείνωνε, ήταν μικρός και λίγος.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 2
| | | | | | | |
| | outopios | | | |
|
silmariel
13-11-2006 @ 11:41 | Υπεροχο..
Καθε στροφη και μια ιστορια..
Την καλησπερα μου. | | Ηλιαχτίδα
13-11-2006 @ 12:25 | το ποιημά σου μου θυμιζει πολυ ενα δικο μου που εγραψα πριν πολλα χρονια συγκεκριμενα οταν πηγαινα 3η Γυμνασίου! "στη λιμνη το φεγγάρι στάθη τωρα" και αν θυμαμαι καλα το εχω γραψει και εδω μεσα απο τα πρώτα μου ποιήματα.
Εννοειται υπέροχο...... ::smile.:: (για το δικο σου μιλάω ::rol.:: ) | | « Ακρόνειρο »
13-11-2006 @ 13:56 | Πάντα λάτρευα τέτοιο στυλ γραφής..
Να μιλάει για μικρούς θεούς!!
Καλησπέρα. | | agrampeli
14-11-2006 @ 04:08 | Δεν είχε φίλους και γνωστούς, δεν είχε μια αγάπη
Είχε στα στήθι του φωτιά, στο βλέμμα είχε δάκρυ.
Μα ένα βράδυ πήρε απόφαση, να αλλάξει την ζωή του
Φόρεσε τα καλά του, χάιδεψε την ψυχή του.
Τί να πώ τα λόγια ειναι περιττά μόνο πολύ ωραίο ::smile.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
