Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132741 Τραγούδια, 271237 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Ο Στρατηγός του διάβολου
 
Ήταν τα χρόνια μου στολίδια ,
στο ταξίδι του καιρού !
Από κείνα που οι άνθρωποι ,
αγαπούσαν κάποτε !...
Μα δεν χαμογελούσαν στο αντίκρισμα τους .
Μόνο βραχνή ανάσα έβγαινε από μέσα τους !...
Κι ήταν η ανάσα μου κρυφό μαργαριτάρι …
Στολίδι κάθε βράδι , μ'ένα φεγγάρι δάσκαλο !
Να μου δείχνει πως χάνεται και πως αναγεννιέται !...
Και ο ήλιος μοίραζε ακτίνες χρυσαφιές
Κάθε πρωί ,
Και γέλιο στα παιδία των δέντρων!...
Και σε ρωτάω πως μπορείς ,
ν’ αφήνεις το φεγγάρι να στέκει παγωμένο;
Πως μπορείς και μας φορτώνεις ,
πότε ενοχές και πότε αδιαφορία ;
Όχι δεν πάγωσε το φεγγάρι ,
εσύ παγώνεις εμάς !
Με φόβους για το τώρα ,
και το αύριο !
Με ενοχές και λάθη απ’ το χθες !
Χρόνε ακατανίκητε στρατηγέ του διαβόλου !...
Πως μπορείς;




 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 8
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αταξινόμητα
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

 
Nancy
14-11-2006 @ 05:13
Μου άρεσε πολύ... και ιδιάιτερα το concept του! ::yes.::
χρήστος
14-11-2006 @ 05:14
πολύ καλό, καλημέρα
MARGARITA
14-11-2006 @ 06:23
Είναι τα χρόνια σου στολίδια στο ταξίδι του καιρού για όσους σε ανταμώνουν και σε νοιώθουν Μάχη μου...πολύ όμορφο..την ::love.::
justawoman
14-11-2006 @ 07:04
Εσύ πως μπορείς και γράφεις έτσι... μου λες?
::love.::
Μαργαριταρένια πάλι μαζί σου είμαι

Palioxaraktiras
14-11-2006 @ 09:52
Υπεροχη αισθηση του χρονου μαχη
ΑΙΟΛΟΣ
14-11-2006 @ 10:25
Κι ήταν η ανάσα μου κρυφό μαργαριτάρι …
Στολίδι κάθε βράδι , μ'ένα φεγγάρι δάσκαλο !
Να μου δείχνει πως χάνετε και πως αναγεννιέται !...

Πολύ όμορφο Μάχη.... Το απόλαυσα...
Καλησπέρα...
::smile.::
TAS
14-11-2006 @ 11:46
Και σε ρωτάω πως μπορείς ,
ν’ αφήνεις το φεγγάρι να στέκει παγωμένο;
Πως μπορείς και μας φορτώνεις ,
πότε ενοχές και πότε αδιαφορία ;
Όχι δεν πάγωσε το φεγγάρι ,
εσύ παγώνεις εμάς !

Είσαι το κάτι άλλο
Κάθε φορά που ανοίγω τη σελίδα σου
η προσμονή δίνει τη θέση της
στην παράδοση
την άνευ όρων
και ορίων...
::love.::
agrampeli
15-11-2006 @ 04:04
πολύ καλό ::smile.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο