| |
Θυμάμαι λίγες ανεμώνες στο περβάζι,
και μυρωδιές να δίνουν άλλοθι ψυχής.
Όταν σε γεύομαι ξανά να χειμωνιάζει,
όταν σε χάνω να γερνώ πανευτυχής.
Θυμάμαι δώρα στο βωμό της απουσίας,
ποτάμι δάκρυα να κρύβουν ουρλιαχτά.
Συ να λικνίζεσαι σε νότες αφθαρσίας,
κι εγώ να ζω με του δεσμού τα μυστικά.
Θυμάμαι πέτρινα σκαλιά μες το μυαλό σου,
εκεί σκοντάφτει η αλήθεια κι η ηδονή.
Η αναρρίχηση του χθες για φυλαχτό σου,
η περιπλάνηση του ναι μας προσμονή.
Θυμάμαι κέρματα να δίνεις στο βαρκάρη,
που θα μας πέρναγε στην όχθη της χαράς.
Μικρές σου λέξεις ακροβάτες στο δοξάρι,
του χωρισμού μας βιολοντσέλο συμφοράς.
Θυμάμαι όλα αυτά που ξέχασα, θυμάσαι;
Ξεχνάς αυτά που σου θυμίζουν να ξεχνάς;
Έμαθα πάντα ν' αγαπώ ότι φοβάσαι,
έμαθες πάντα να φοβάσαι ότι αγαπάς.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 8
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
