| |
ΕΣΥ
Πώς να χωρέσεις σε λέξεις εσύ!
Το χαμόγελό σου είναι ένα ανάποδο ουράνιο τόξο
Το βλέμμα σου έχει την ανταύγεια μακρινών θαλασσών
Φωτισμένων με δύση σε υπόκρουση σιωπής
Τα χέρια σου ραβδιά μαγικά
Ντύνουν με χρυσαφένια χλόη το πιο ντροπαλό μου όνειρο
Το πασπαλίζουν με σκόνη ξενιτεμένων γαλαξιών
Και το στερεώνουν περίτεχνα στον ουρανό να σου φέγγει.
Άλλοτε αρπάζεται από τα σύννεφα και κάνει μονόζυγο
Κι άλλοτε ρεμβάζει στο κατάρτι ενός διαστημόπλοιου.
Σε καληνυχτίζω κι η σκέψη μου σ’ επισκέπτεται
Σιωπηλά, κάθεται στο μαξιλάρι σου δίπλα
Και περιμένει να κοιμηθείς.
Προσέχει μην ξεσκεπαστείς από το ανθισμένο κουβερτάκι σου
Σε νανουρίζει με λόγια ξωτικών κρυμμένων
Σε δάση που δεν τα ξέρει κανένας.
Μονάχα εσύ κι εγώ.
Όταν ξυπνάς σε παίρνω απ’ το χέρι και τρέχουμε
Γελαστοί σαλτιμπάγκοι μες στον ορίζοντα.
Τη μέρα κρύβομαι μέσα σ’ ένα ηλιοτρόπιο
Σ’ ένα όστρακο ή σε μια μυρμηγκοφωλιά
Και περιμένω να με βρεις. Και με βρίσκεις.
Τη νύχτα πετάμε ο ένας στον άλλο αστέρια
Κομήτες και χούφτες νετρίνα
(δεν μπορεί να τα δει άλλος, μονάχα εσύ κι εγώ.)
Και μ’ αγαπάς.
Καμιά φορά δε θέλεις να γυρίσουμε στη Γη.
Κι απομένουμε αγκαλιά στην αιώρα του φεγγαριού.
Τότε σωπαίνουν τα κύματα. Και τα όπλα σωπαίνουν.
Ημερεύουν οι άνθρωποι στο χάδι του Χρόνου.
Άγρυπνη τρέμω μη μου πέσεις κατά λάθος
Στον γκρεμό του Χάους.
Και μείνω για πάντα στο κενό να σε ψάχνω
Αλλάζοντας διαρκώς τροχιά.
Και σε κρατώ σφιχτά
Κλειδωμένο στα χέρια μου, θησαυρό.
Και με φιλάς.
Τα χείλη σου είναι παιδιά από ζαχαρωτά
Με μάτια αθώα εξερευνούν τον κόσμο
Δίχως να φοβούνται το σκοτάδι.
Ξημερώνει.
Κι άλλο δε χρειάζομαι απ’ την ανάσα σου
Να επικυρώνει τον προορισμό μου.
2003
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 2
| | | | | | | |
|
