| |
Βγήκα στο δρόμο ψάχνοντας κάτι
όμορφο που να μ'αλλάξει τη ζωή, τη
διάθεση, τον τρόπο σκέψης, τον
πόνο...
Μάταια όμως...
Κάθε βήμα κι ένας πόνος.
Κάθε βλέμμα κι ένα τέλος.
Μ'έπιασαν τα κλάματα γιατί η ζωή
μου είχε πιά χαθεί.
Τέλειωσε με μιάς...
Μ'ένα βήμα, μ'ένα βλέμμα, με μια
σιωπή, με μια αδιαφορία.
Δεν είχα κουράγιο άλλο πιά...
Τα μάτια μου κάρφωσαν σ'ένα αγόρι
που έμοιαζε μ'άγγελο.
Η καρδιά μου άρχισε να χτυπά
δυνατά και γρήγορα και
φώναζε "Αγάπη"...
Τα μάτια μου θόλωναν, τα πόδια
μου τρέμαν.
ʼρχισα να χάνω τις δυνάμεις μου.
"Αγάπη"
Αυτός.
Αυτός ήταν εκεί.
Αυτός που στοίχιωνε το παρελθόν
μου...
Μπροστά μου, κι ίδια αγάπη, κι
ίδια ανατριχίλα, όπως εκείνον τον
παλιό καιρό που έβρεχε ευτυχία.
Με κοίταξες και γρήγορα κι αλύπητα
γύρισες την πλάτη και χάθηκες.
Ουτ'ένα γιά, ούτε μια καλημέρα,
ουτ'ένα βλέμμα παραπάνω, ούτε μια
συγνώμη...
Έτρεχα να σε φτάσω όμως εσύ όλο
και χανόσουν, όλο και
απομακρυνόσουν κι εγώ...
Κι εγώ όλο και πονούσα.
Η καρδιά μου ράγιζε.
Πήγαινε να σπάσει απ'τον πόνο
που όλο και μεγάλωνε και ήταν όλο
και πιο αβάσταχτος.
Σ'έχασα στο άπειρο και με σκυφτό
κεφάλι και με δάκρυα στα μάτια
έφτασα στο σπίτι με τη βαριά
ανάμνηση...
"Πόνος" φώναζα, "Πόνος κι Αντίο".
Και το μυαλό με τόσα να θυμάτε,
να κάθετε εκεί και όλο να λυπάτε:
"Μην κλαις ματάκια μου, και πάψε
να βασανιέσαι βάλε το νού σου κι
άσε τον και γι'άλλη αγάπη ψάξε"
Και η καρδιά να του απαντά:
"Θα τρέξω πίσω του εμπρός και θα
τον παρακαλέσω κοντά μου νά ρθει
κι ας πονώ κι την ψυχή θα βρέξω"
Και γω να σκέφτομαι και να ρωτώ:
"Γιατί αυτός ο πόνος?"
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
