| |
Η προετοιμασία
Τον πλησίασα και του ζήτησα να με ακούσει για λίγο. Δεν παραξενεύτηκε καθόλου, σαν να περίμενε την κουβέντα αυτή από μένα. Όταν του είπα πως θέλω να φύγω, χαμογέλασε με κοίταξε με πατρικό βλέμμα και μου είπε, “έχεις κότσια μικρέ, κάτσε να φύγουν οι άλλοι και τα λέμε". Τον περίμενα μέχρι να τελειώσει με τους πελάτες του. Τράβηξε μια καρέκλα κάτω από ένα πάγκο και μου την έδωσε. Πιστεύω να το σκέφτηκες καλά αυτό που πας να κάνεις. Κούνησα το κεφάλι καταφατικά και αυτός συνέχισε. Θα πρέπει να έχεις αρκετά χρήματα για το ταξίδι, ή να μην το κάνεις καθόλου. Ένευσα πως καταλαβαίνω και περίμενα τη συνέχεια. Υπάρχει κάποιος στη διπλανή μας πόλη που μπορεί να σου κανονίσει τον τρόπο που θα φτάσεις εκεί που θέλεις. Πέρνα σε καμιά βδομάδα, θα έχω ρωτήσει και θα σου πω τότε.
Οι μέρες πέρασαν βασανιστικά αργά μέχρι να έρθει η επόμενη βδομάδα που θα πήγαινα στον έμπορα. Στο μεταξύ το συζήτησα και με κάποιους συμμαθητές μου και βρήκαν τη σκέψη καλή, με παρότρυναν να το κάνω, αλλά κανείς τους δεν θέλησε να έρθει μαζί. Οι περισσότεροι δεν είχαν χρήματα και άλλοι δεν είχαν την τόλμη για τέτοιο ρίσκο. Πήγα και τον βρήκα πάλι να τον ρωτήσω αν έχει κάποια νέα. Βέβαια και έχω μου είπε, θα πρέπει να μου δώσεις κάποια χρήματα και μένα, μου κακοφάνηκε που το άκουσα, αλλά δεν είχα και άλλη επιλογή. Υπολόγισα πως θα πρέπει να δουλέψω ακόμα δύο μήνες για να μαζέψω τα χρήματα που ήθελα γι αυτόν. Το ποσό που ζητούσε ο πράκτορας ήταν υπέρογκο. Όλα μου τα χρήματα με λίγα λόγια. Θα έφτανα στην Ελλάδα, εκεί ήθελα να πάω, χωρίς χρήματα, εκτός κι αν δούλευα ακόμα μερικούς μήνες για να μαζέψω ακόμα λίγα.
Σχετικά με τη διάρκεια του ταξιδιού μου είπε πως μπορεί να κρατήσει και δεκαπέντε μέρες. Εξαρτάται από τα περάσματα μου είπε, αν θα είναι ανοιχτά. Αυτό ήταν το λιγότερο σκέφτηκα. Από τότε που θα μου δώσεις τα λεφτά να υπολογίζεις και δέκα μέρες για να συμπληρώσει την ομάδα.
Άρχισε να μου διηγείται τη δική του εμπειρία και τις δυσκολίες που πέρασε, αλλά μην ξεχνάς ήταν και πριν είκοσι χρόνια που πήγα εγώ είπε και συνέχισε την εξιστόρηση του δικού του δρόμου. Δεν έκατσα πολύ, δεν είχα όρεξη να ακούω θλιβερά γεγονότα. Πίστευα πως το δικό μου ταξίδι θα ήταν καλύτερο.
Οι μήνες πέρναγαν αργά μέχρι να φτάσει το φθινόπωρο, έτσι είχαμε συνεννοηθεί. Να μεγαλώσει περισσότερο η νύχτα για να μπορούμε να ταξιδεύουμε περισσότερες ώρες. Πήγα και έδωσα τα χρήματα στον έμπορα, μου είπε να περάσω σε δύο βδομάδες με τα πράγματά μου έτοιμα. Άρχισε να με πιάνει μια ανυπομονησία και μια μελαγχολία όποτε σκεφτόμουνα το ταξίδι.
Κανόνισα να πάω να δω την οικογένειά μου την τελευταία βδομάδα. Είδα τη μάνα μου και τα αδέρφια μου που είχαν μεγαλώσει, τους είπα για την απόφασή μου, δεν μπορούσαν να καταλάβουν τη διαφορά. Γι αυτούς πάλι θα έλειπα, πάλι θα ήμουν μακριά. Η μάνα μου ήταν περήφανη για μένα που θα είχα την ευκαιρία να αλλάξω έστω και λίγο τη ζωή μου προς το καλύτερο. Με έβαλε να της υποσχεθώ, πως κάποια μέρα θα γύριζα πίσω. Να φροντίσω για το καλό του τόπου αν μπορούσα.
Δεν είπα τίποτα σε κανένα στο σπίτι γιατί φοβόμουν πως κάποιος θα προσπαθούσε να με εμποδίσει.
Αισθανόμουν και κάποιες τύψεις, που θα έφευγα κρυφά και δεν μπορούσα να τους το πω. Θα το μάθαιναν από τους άλλους φαντάστηκα, τους συμμαθητές μου και τον έμπορα. Λίγα πράγματα μπορείς να κρύψεις στα χωριά. Δεν ξέρω, ίσως να είναι και καλύτερα έτσι. Το τελευταίο βράδυ δεν κοιμήθηκα σχεδόν καθόλου από την αγωνία μου. Όταν πήγα μετά τη δουλειά να βρω τον έμπορα μου είπε ότι θα ξεκινήσω σε δύο μέρες. Σαν να μου έκοψαν τα πόδια, έτσι αισθάνθηκα όταν το άκουσα. Αλλά είναι μόνο δύο μέρες σκέφτηκα, θα περάσουν γρήγορα.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
