| |
Ερωτευμένη με τον ίδιο τον φτερωτό θεό,
χορεύω φλαμένκο με μια σκιά απ’ το παρελθόν,
σε κόκκινο φόντο…
Συναισθήματα που απέκτησαν χρώμα, ένταση, μορφή..
Συναισθήματα χωρίς προορισμό,
ναυαγισμένα, αναζητούν λιμάνια και στεριές…
Η μουσική, γνωστή εδώ κι αιώνες,
μια αισθαντική μελωδία από εφτά νότες:
[I]θλίψη, πόνος, οργή, χαρά, μίσος, αγάπη, πάθος.[/I]
Μαζί ανεβαίνουμε και κατεβαίνουμε..
Κι η νύχτα απλώνεται μακριά,
με το φεγγάρι από πάνω να μας κοιτά,
ψυχρό, ατάραχο μπρος στις φωτιές που έχουν ανάψει,
στη θέρμη που έχει ξεχυθεί…
Απογειώνομαι, χορεύοντας στους παλμούς της καρδιάς σου,
στο ρυθμό της αναπνοής σου,
αντιγράφοντας κι ακολουθώντας τα δικά σου βήματα..
Με παρασύρεις σ’ έναν μεθυστικό στρόβιλο…
Κινήσεις γρήγορες, αργές, παθιασμένες, τρυφερές…
Δυο παιδιά, που με τη δύναμη του φλαμένκο, φωνάζουν:
«Αγάπησέ με!...»
Δυο παιδιά που γεύονται την κρυμμένη ομορφιά
και γοητεία του κόσμου…
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
