Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132744 Τραγούδια, 271241 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 κατ' εικόνα και καθ' ομοίωσιν
 δεν ξέρω αν βγαίνει νόημα... καλημέρα
 
Πόσες φορές δεν ονειρεύτηκα τη θάλασσα
κι έκανα με τη σκέψη μου ταξίδια υπερπόντια
δαμάζοντας το κράτος του βορρά και των κυμάτων.
μα ύστερα πάλι λούφαζα στ’ άγονα χώματα
της καθημερινότητάς μου πειθαναγκάζοντας τα αισθήματα
να ακολουθήσουν τα αυταρχικά συχνά κελεύσματα
του «ορθού» μου λόγου;

Πόσες φορές δεν φόρεσα φτερά στης φαντασίας τους ώμους
και το ‘σκασα χωστά από σκαφτούς στο χώμα λαβύρινθους
και στροβιλίστηκα στους αιθέρες μ’ επίφαση ελευθερίας
άλλοτε αφήνοντας το βλέμμα να χαϊδέψει
τις ακτίνες του ήλιου προτού με κάψει,
κι άλλοτε ατενίζοντας λυτρωτικά το πέλαγος
που με ανοιχτές αγκάλες πρόσμενε την καταβύθισή μου.

Πόσες δεν άρπαξα φορές απ’ τα μαλλιά το εφήμερο
αρές εξακοντίζοντας βαριές προς τη θνητή μου φύση
-γιατί μυλόπετρα στο στήθος μου ήταν το κατ’ εικόνα-
μα ύστερα υποτακτικά δεχόμουνα της ύλης τη φθορά
το γήρας του προσώπου, της γης την τάξη την αδιασάλευτη
κι ακολουθούσα ρυθμικά την πομπική πορεία των όντων
με την πλαστή του καθ’ ομοίωσιν μέσα μου ελπίδα…



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 9
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Φιλοσοφικά
      Ομάδα
      Ελεύθερος στίχος - Ποίηση
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

http://luogointerno.blogspot.com/
 
Ηλιαχτίδα
17-11-2006 @ 02:48
::sneak.::
κάτι βγένει.............λιγη προσπάθεια χρειάζεται... ::razz2.::
guesswho
17-11-2006 @ 02:56
Πόσες φορές δε χρειάζεται να βγαίνει νόημα αλλά συναίσθημα;
Καλημέρα...
ΑΜΕLIE
17-11-2006 @ 04:31
Βγαίνει νόημα και ουσία.Πολύ ωραίο και ειλικρινές.
ΑΙΟΛΟΣ
17-11-2006 @ 04:54
Πάντα γράφεις πολύ όμορφα και με ψυχή Χρήστο…
Καλημέρα…
::smile.::
Spartinos
17-11-2006 @ 06:14
ΠΟΛΥ ΟΜΟΡΦΟ ΧΡΗΣΤΟ ::up.::
ειρήνη
17-11-2006 @ 07:25
πόσες φορές ..
υπέροχο .. ::smile.::
ΔΙΑΜΑΝΤΗΣ ΠΑΠΠΑΣ
17-11-2006 @ 09:38
Πόσες δεν άρπαξα φορές απ’ τα μαλλιά το εφήμερο
αρές εξακοντίζοντας βαριές προς τη θνητή μου φύση
-γιατί μυλόπετρα στο στήθος μου ήταν το κατ’ εικόνα-
μα ύστερα υποτακτικά δεχόμουνα της ύλης τη φθορά
το γήρας του προσώπου, της γης την τάξη την αδιασάλευτη
κι ακολουθούσα ρυθμικά την πομπική πορεία των όντων
με την πλαστή του καθ’ ομοίωσιν μέσα μου ελπίδα…

Πόσα θέλεις να μας τρελάνεις βρε χρήστο. ::up.::
Μετέωρος Άγγελος
17-11-2006 @ 11:45
Aν βγαίνει λέει...
flwredia
16-12-2009 @ 13:54
~βγαίνει νόημα!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ::yes.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο