| |
«7.10 η ώρα μωρό μου πρέπει να φύγω»…….είπες κοιτάζοντας το ρολόι…
«θάχει νταλίκες πολλές γαμώτο»...αναμάσησες δυο – τρεις φορές…. νάταν άραγε μια δικαιολογία στο «φεύγω - δεν φεύγω σου»?…
…σκέφτηκες, ξανασκέφτηκες, ανασηκώθηκες από τον καναπέ...φόρεσες τα παπούτσια σου...σου έφτιαξα καφέ για τον δρόμο...μα νάσαι πάλι ξαπλωμένος στον καναπέ, αναποφάσιστος....
σε κοιτούσα και όλες οι εικόνες του διημέρου γυρνούσαν στο μυαλό μου…
όμορφες, έντονες, συντροφικές ….
'''καλέ μου μείνε να φύγεις αύριο πρωί'' είπα διστακτικά.... και προσπαθούσα να μαντέψω τι σκεφτόσουν στ΄ αλήθεια....!
«αν είναι οι νταλίκες…-σκέφτηκα- θάναι πάντα ένα –άλυτο- πρόβλημα ο ερχομό του...νταλίκες θάχει πάντα η εθνική…. δυστυχώς!»
τελικά έμεινες…!
Άραγε…. νάταν οι νταλίκες ή εγώ?
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
