| |
μου είπες πως σε φοβίζει ο κόσμος και η μυρωδιά της ανάσας σου
με στόλισες φιλιά και ύστερα κρύφτηκες ξανά στο παλάτι του εαυτού σου
μου είπες πόσο παράξενα νιώθεις όταν μου λες πως με αγαπάς
ποτέ δε μου δώρισες τίποτα κι όλα τα κέρδισες, το ξέρεις, με κρατάς
μου είπες χίλιες λέξεις και ξέχασες- ή δε μπόρεσες- να φτιάξεις εικόνες
με έχεις δέσμιο και βουβό να στροβιλίζομαι στου κορμιού σου τους κυκλώνες
ποτέ δε χάρηκες με σένα ,ποτέ δεν έκλαψες ,ποτέ σου για κανένα
κι ας είμαι εδώ στα πέρατα του κόσμου σου η μόνη αντένα
με άγγιξες με ένα σίγουρο και σταθερό χείλι αλλά δεν δρόσισε η καρδιά μου
έμεινες κοντά μου να μιλάς κι εγώ εκεί καρφωμένος στα δικά μου
αυτά που ποτέ δεν έμαθες ούτε ρώτησες κι ήθελα τόσο να σου πω
να σε κάνω συνένοχη στα πιο μικρά και φτηνά μου όνειρα του εδώ
εδώ που με χαρακώνεις κάθε στιγμή και πιο βαθιά, παντοτινά δικός σου
θα είμαι εδώ για μια ζωή κι ακόμα παραπάνω
εδώ που αλλάζεις χρώμα και ψυχή ,παντοτινά δικός σου
να ζω απ΄τα αποφάγια σου
εγώ ο εαυτός σου
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 3
| | | | | | | |
|
