Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132760 Τραγούδια, 271255 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Η νεράϊδα
 
Ξημέρωσε και νόμιζα, πως είναι ακόμα δείλι
εκεί σταμάτησε ο νους, στα δυο της λάγνα χείλη...


Μ' ένα λευκό σου νυφικό, στα μαύρα μαλλιά στεφάνι
κάθε θλιμμένο δειλινό, κρατάς ένα γεράνι
σαν το μυρίζεις, με φιλάς, μου δίνεις ένα χάδι
κι ύστερα χάνεσαι ξανά, μες στο πυκνό σκοτάδι

Μία κατάρα κουβαλάς, να ζεις κι ας μην υπάρχεις
στη δύση του ήλιου του στερνού, προσμένω να ξανάρθεις...
Μα εγώ σε αγάπησα πολύ, κι αυτό κατάρα κάνει
να ζω μονάχα δυο λεπτά, μα Θε μου... δεν μου φτάνει!

-Πες μου! Ποιό είν το μυστικό, να σπάσω εγώ το ξόρκι
για να σε έχω μια ζωή, δεν φτάνουν πια οι όρκοι

Εκείνη όμως λυπήθηκε, της κύλησε ένα δάκρυ
και με λυγμό μου απάντησε, το νήμα δεν έχει άκρη
-Νόμιζα πως θα μπορείς, μαζί μου έτσι να ζήσεις
μα είσαι άνθρωπος, δεν φταις, θα πρέπει να με αφήσεις

Γέρνει ξανά και με φιλά, το στόμα της καιγόταν
λέει με φωνή τρεμάμενη, πως δεν θα ξαναρχόταν
Καθώς σιγά χανότανε, πέταξε το λουλούδι
μου ζήτησε η αγάπη μας να γίνει... ένα τραγούδι...



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 13
      Στα αγαπημένα: 1
 
   

 Ταξινόμηση 
       Συλλογή
      Μια φορά και ένα καιρό
      Κατηγορίες
      Παραμύθια
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

γελώντας και δακρύζοντας για κείνο τ' ακρογιάλι να στρώσω να πλαγιάσουμε κεφάλι με κεφάλι.
 
Αγνή
20-11-2006 @ 06:31
Ξεχάστηκα στην διήγησή σου......!!
agrampeli
20-11-2006 @ 06:46
Εκείνη όμως λυπήθηκε, της κύλησε ένα δάκρυ
και με λυγμό μου απάντησε, το νήμα δεν έχει άκρη
-Νόμιζα πως θα μπορείς, μαζί μου έτσι να ζήσεις
μα είσαι άνθρωπος, δεν φταις, πρέπει να συνεχίσεις

πανέμορφο ::smile.::
Αστεροτρόπιο (Jeny)
20-11-2006 @ 06:47
νεράιδες... αδυναμία μου.
Τι μου θύμησες τώρα.
Το απόλαυσα!
silmariel
20-11-2006 @ 07:05
Ερωτικότατο παραμύθι..
Όνειρο ήτανε που λέει και ο Αλκίνοος.. ::smile.::
guesswho
20-11-2006 @ 07:39
Άρχοντα των δαχτυλιδιών μου θύμισες Νικόλα!
Πολύ όμορφο...
ΔΙΑΜΑΝΤΗΣ ΠΑΠΠΑΣ
20-11-2006 @ 07:52
Πες μου ποιό είν το μυστικό, να σπάσω εγώ το ξόρκι
για να σε έχω μια ζωή, δεν φτάνουν πια οι όρκοι

Ωραίοι στίχοι και πικρή η αλήθεια τους. ::yes.::
Θεοδώρα Μονεμβασίτη
20-11-2006 @ 09:03
::smile.:: Παραμυθένιο, ευχάριστο και πρωτότυπο.
Spartinos
20-11-2006 @ 09:45
ΠΟΛΥ ΚΑΛΟ ::up.::
psyxanemisma
20-11-2006 @ 13:35

Τραγούδι της αγάπης σου
στάζει γλυκά σα μέλι
άλικο είναι μυστικό
μοσχάτο σαν αμπέλι…..

ΚΑΤΑΙΓΙΔΑ
20-11-2006 @ 15:30
Πανέμορφο!
Ιουλιβέρτιος
20-11-2006 @ 16:47
Πολύ καλό!
AETΟΣ
20-11-2006 @ 23:56
Πανεμορφο!
::smile.::
MaRoOoOLaKiIiIi
24-02-2007 @ 03:51
κ-α-τ-α-π-λ-ι-κ-τ-ι-κ-ο!!!!!!!!καλημερα!!!

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο