| |
Τώρα θα κοιμηθώ, μια στιγμή πριν μυηθώ
σε φωτεινές χροιές, μακριά από μυστήριες γριές.
Μιλώντας χαρωπά, κίνητρο στην πλάτη με χτυπά
να συνεχίζω αψηφώντας, όχι πια μοιρολογώντας.
Φτάνουμε άγγελε, τα κομμένα σου φτερά χάιδευε
αυτά που σου οφείλαν, αλλά μοχθηροί θεοί σου πήραν.
Χώμα σκορπίζεις καίγοντάς το, καρδιές ραγίζεις ποτίζοντάς το
σε μεταξένια παρέα επιμένεις να τραγουδάς κι ας το πιστεύεις πως άσκοπα σκορπάς.
Θες να αφήσεις πίσω σου κάτι, σαν τρελό κι αφηνιασμένο άτι
να σε θυμούνται με προσευχές, νοσταλγώντας το μικροσκοπικό σου χθες.
7-9-2004
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
