marakos1948
22-11-2006 @ 13:34 | Επέλεξες, ζήσε στην αβεβαιότητα.
Επέλεξες, ζήσε συντροφιά με την υπεραξία της απαξίωσής σου.
λέει τόσα πολλά με λιγα λόγια,τοσα σημαντικά και ξεκάθαρα συνιονιστή
πολυ φιλοσοφημενο !!!!
::yes.:: | |
storm
22-11-2006 @ 14:48 |
Τι να πω........ ::oh.::
Καταπληκτικό!!!!!!!!!!
::smile.::
| |
« Ακρόνειρο »
22-11-2006 @ 15:00 | Ειλικρινα νομίζω οτι είναι από τα καλυτερά σου!!
Μπράβο φίλε μου!! | |
Ιουλιβέρτιος
22-11-2006 @ 16:06 | Πολύ δυνατό. Το διάβασα πολλές φορές για να το χορτάσω. | |
Αγνή
22-11-2006 @ 18:17 | Προσπάθησα να παραμείνω στο κείμενο, μα
χάθηκα στις συμπεριφορές....Μαθήματα αγάπης,
σκονάκια, ξόρκια, χαμένος χρόνος......
Αχ βρε Τοξότη που σου κλέβουν τα βέλη συνεχώς
και στα επιστρέφουν....
Οι άνθρωποι δεν μαθαίνουν ν΄αγαπούν από κανέναν!!!!!!
Ή το έχουν, ή δεν το έχουν..... | |
nicolas
23-11-2006 @ 02:27 | για να γλιτώσεις φίλε ε?...στο εύχομαι...
Κι έγραψες με τις ανάσες σου τον επίλογο
πολύ όμορφη φράση | |
~~ΤhΑlaSsAki~~
23-11-2006 @ 04:08 | ::oh.:: | |
agrampeli
23-11-2006 @ 05:59 | Και τύφλωσε.
Εσένα.
Και δείλιασες.
Και φοβήθηκες.
Κι οπισθοχώρησες.
Δεν τέλειωσε εκεί.
Προσπάθησα να ξορκίσω κακοτοπιές.
Επιστράτευσα λέξεις.
Ιδιαίτερα μαθήματα αγάπης.
Σκονάκια αντιγραφής για να ξεπεράσεις εμπόδια.
Κι οπτικοακουστικά μέσα χρησιμοποίησα.
Και ψηφιακά βοηθήματα, να εξαλείψω φράκτες.
Κι έμεινες μετεξεταστέα. Στην ίδια τάξη.
Κι έγραψες με τις ανάσες σου τον επίλογο.
Επίλογο απαξίωσης της έννοιας έρωτα.
πολύ μου άρεσε ::smile.:: | |
Ηλιαχτίδα
23-11-2006 @ 10:21 | Πρέπει να ξεφυγουμε απο αυτο που μονο κακο μας κάνει τελικα.........και να συνεχισουμε για κατι νεο........
Κάποιον που να μην χρειάζεται μαθηματα αγαπης........να ξερει να την δινει κοιτάζοντας σε. Και μονο.........
Να κανουμε κάτι για μας........γιατι εμεις εχουμε περισσοτερη αξία και αγαπη μεσα μας απ οτι μας πληγωσε και μας πληγωνει ακομα..........
Πρέπει να χαμογελάσουμε......... Οσο ειναι νωρις....... ::wink.:: | |
 |
