| |
| | Μα εγώ δεν ήμουν εκεί |  | | | Ό,τι δεν δείς, δεν το ζείς... Έχει μπαρκάρει σ'ενα καράβι θάνατο, ταγμένο σε μιά αέναη, μονόδρομη πορεία... | | |
Νύχτα,
νύχτα και βροχή,
κι εσύ έρχεσαι να με συναντήσεις,
εκεί που ξέρεις ότι θα με βρείς...
Μα εγώ, δεν είμαι εκεί...
Στηλώνεις τα μάτια πάνω μου,
δίχως να με αναγνωρίσεις...
Σε σκιάζει η επιμονή στο βλέμα μου,
μα δεν γυρνάς αλλού,
μόνο κοιτάς,
ό,τι γεννήθηκε απ'τον θάνατο μου,
κι ό,τι δεν θά'θελες να δείς...
Και μες την βροχή,
γυρνάς στους δρόμους,
κοιτώντας μ'απορία,
τα δυό σου χέρια,
τα βουτηγμένα μες το αίμα μου...
Κι ύστερα απομακρύνεσαι,
σιγομουρμουρίζοντας ένα πεζό μοιρολόι
εμπνευσμένο από της μοίρας το καπρίτσιο,
κι απ' της σκλαβιάς τους άρηκτους δεσμούς...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | Ορίζοντας με(μου;) | | | |
|
ησυχια..
23-11-2006 @ 19:11 | Πολυ καλο..
::yes.:: ::blush.:: | | Ηλιαχτίδα
23-11-2006 @ 23:23 | πολυ καλο Γιώργο........ ::yes.:: | | silmariel
24-11-2006 @ 09:31 | Έντονες εικόνες..
Δυνατές.. ::smile.:: | | agrampeli
25-11-2006 @ 01:46 | Ό,τι δεν δείς, δεν το ζείς
σωστός ::smile.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
