Spartinos
24-11-2006 @ 06:34 | μάτια βελούδο
καρφωμένα στις ρωγμές μου
να τις συνέχουν
να με κρατούν
να μη σκορπίσω..
ΠΟΛΥ ΚΑΛΟ ::up.:: | |
liaanatolaki
24-11-2006 @ 07:22 | Μπράβο...ποιητικότατος ο λόγος σου... ::yes.:: | |
Ηλιαχτίδα
24-11-2006 @ 08:42 | γιομάτη θύσανους
μισοκρυμμένους πίσω από αχτίδες μιας νιότης
::yes.:: | |
silmariel
24-11-2006 @ 08:49 | Πάρα πολύ καλό.. ::cry.:: | |
horseman
24-11-2006 @ 09:24 | Ομορφος επίλογος Ειρήνη...
| |
χρήστος
24-11-2006 @ 13:22 | πάρα πάρα πολύ καλό ειρήνη, καλησπέρα
η πρώτη στροφή δε, ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΗ
Γυρνούν οι ώρες που σ’ αγάπησα
μου απιθώνουν στη ματιά μιαν αγκαλιά
γιομάτη θύσανους
μισοκρυμμένους πίσω από αχτίδες μιας νιότης
άστατης
αναίτια ταραγμένης
ίσως γι’ αυτό και πιο ανάλαφρης | |
ειρήνη
25-11-2006 @ 01:21 | Χρήστο, αυτόν που μου το ενέπνευσε τον ξέρεις καλά .. ::smile.::
να είστε καλά όλοι για τα σχόλιά σας ::smile.:: | |
agrampeli
25-11-2006 @ 02:53 | μάτια βελούδο
καρφωμένα στις ρωγμές μου
να τις συνέχουν
να με κρατούν
να μη σκορπίσω..
πολύ όμορφο ::smile.:: | |
Yol
25-11-2006 @ 06:41 | Ειρήνη, νομίζω είναι η πρώτη φορά που διαβάζω κάτι δικό σου, και με αφορμή αυτό θα βουτήξω και στα υπόλοιπα... Μ' άρεσε πολύ, πάρα πολύ.
Καλησπέρα | |
TAS
26-11-2006 @ 15:17 | ήταν στιγμές που η λάμψη τους
έφτανε θαρρείς να ζεστάνει
τον ήλιο που πάγωσε
και οι αγρύπνιες μας μοιάζαν σπονδή
στον ασώματο έρωτα
ξανά και ξανά..
Τι να λέμε; Τι;
Κορυφαίο! ::oh.:: | |
 |
