| |
νομίζω πως είναι κάποιος σταθμός του μετρό
η υπέργεια όψη του δηλαδή,
σκοτεινή όμως,
μικρές λάμπες φωτίζουν
μόνο έναν πολύ μικρό χώρο γύρω τους,
στην άκρη του σταθμού υπάρχει ένας τηλεφωνικός θάλαμος,
εκεί μιλάς για λίγο κι ύστερα τρέχεις,
νομίζω πως ήσουν εσύ
που πέρασες τρέχοντας από μπροστά μου,
ή έμοιαζε πολύ αυτή η σκοτεινή φιγούρα
με την δική σου,
και πριν, που μίλαγες στο τηλέφωνο,
ήθελα να έρθω δίπλα σου,
και τώρα, που πέρασες τρέχοντας,
ήθελα να τρέξω πίσω σου,
όμως έμεινα να σε βλέπω να κοιμάσαι,
να τραβάς τη κουβέρτα ως τα μάτια,
όμως το σεντόνι να έχει σκαλώσει στα πόδια σου,
και να αγωνιώ να το απλώσω
πάνω σου,
να παλεύω με το σεντόνι,
να το τραβάω με τα χέρια μου,
να το σπρώχνω με τα πόδια μου,
να καλύψω τα μάτια σου,
σαν σου τηλεφωνώ
και τρέχω μπροστά σου
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 9
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
