justawoman
27-11-2006 @ 16:47 | Όταν αγαπάς με όλα σου τα κύτταρα
η στιγμή ταξιδεύει στην αιωνιότητα
και τη γεμίζει
Ο πόνος είναι τιμη-μα ζωής
γιατί η ψυχή δεν έχει φραγμούς, ούτε όρια
Η ωριμότητα σε κύκλωσε πρόωρα καλή μου Jo
::love.:: | |
MARGARITA
27-11-2006 @ 16:50 | Εξαιρετικό...δυνατό...όμορφο...μπράβο σου....
Κατατρώγω τα κάστανα της έλλειψης τις σάρκες τα μάτια μου
πίνω γουλιά-γουλιά τη νύχτα μεθάω μασουλάω τ’ αυτιά μου
φεύγω αντίστροφα μετρώντας τη μέρα που θα έρχονταν
3 2 1 και γλιστράει κι αυτός ο χρόνος
Αύριο θα είναι μια καινούρια μέρα χωρίς εσένα
χωρίς εμένα άνοιξε τα στόρια να μπει λίγο φως ::smile.:: | |
annaΤi
27-11-2006 @ 16:52 | "φεύγεις κι αφήνεις πίσω σου συντρίμια..." Γιαννιό;;
"στα δίκια που έπαψαν να έχουν την οποιαδήποτε σημασία
στους κήπους που άνθισαν μαύρα σκοτάδια
σε μέλλοντα προστατευμένο σε κάσα άσπρη, παιδική" (το λάτρεψα...)
"Αύριο θα είναι μια καινούρια μέρα χωρίς εσένα
χωρίς εμένα άνοιξε τα στόρια να μπει λίγο φως
Τώρα το βλέπω καθαρά τι αλαζονεία και απαράμιλλη αυταρέσκεια
το πόδι να χτυπώ στο πάτωμα ότι μπορώ όσα σου πρέπουν
Τώρα πια μπορώ να σου απαντήσω πως ναι, αγαπώ,
αγαπώ τον άλλον όχι μόνο την αυτού βασιλειότητά μου
και να μη σ’ έχω" (το αγάπησα...)
Τώρα, να ευχηθώ καλό ξημέρωμα; ήήήή.... άσ' το να πάει στα κομμάτια κι αυτό; ::vlax.::
Τα φιλιά στα στέλνω, έτσι κι αλλιώς... ::wink.:: ::yes.:: | |
BonnieJo
27-11-2006 @ 17:01 | πάντα αγαπούσα τους κύκλους και μισούσα τις καταστάσεις που ανακυκλώνονταν αιωνίως. Οξύ-μωρο.ω μπλακ μάτζικ γούμαν τελικά δε γίνεται να αποφύγει κανείς το τιμη-μα. Μαργαρίτα ένα χαμόγελο για κάθε κάστανο και πατσίζουμε.Αννιώ πάντα εύστοχη και στοχαστική. Κανένα άλλο σχόλιο για σένα, πάντα στο κέντρο με βρίσκεις με την αγάπη σου. Κρατώ τα/τη φιλια. | |
« Ακρόνειρο »
27-11-2006 @ 17:14 | Μου φτάνουν τα 11 γράμματα στο φινάλε..
Άλλωστε εύχομαι να σε κυνηγά το 11
στην ζωή σου..
Ψάξε το γιατί!
Καλημέρα. | |
BonnieJo
27-11-2006 @ 17:26 | 11 γράμματα αλλά 12 χαρακτήρες, σαν τους μήνες ή τους αποστόλους λέω εγώ. Τώρα πάλι το 11 με παραπέμπει στο μήνα Νοέμβριο συνειρμικά. Μετράω μετράω αλλά δε μου βγαίνουν οι αριθμοί και δε θυμάμαι και ημερομηνίες. Κοντεύω; | |
Ιουλιβέρτιος
27-11-2006 @ 17:29 | ανάμεσα στις λέξεις -αυτές απέμειναν-
στα γιατί που μαύρισαν τον ουρανό και μετά έβρεξε
Μου αρέσει πάντα να σε διαβάζω. | |
ΑΙΟΛΟΣ
27-11-2006 @ 18:03 | Χορεύω τη νύχτα λικνίζομαι για σένα
εξατμίζομαι να μπει λίγο φως
Απλά υπέροχο...
::smile.:: | |
Ηλιαχτίδα
27-11-2006 @ 22:47 | Αύριο θα είναι μια καινούρια μέρα χωρίς εσένα
::yes.:: | |
Palioxaraktiras
28-11-2006 @ 03:23 | Νους ορα και νους ακουει
Για ολα φταινε αυτοι που δεν σε αφησαν να ριξεις μια μπουκιτσα στη σαλτσα.
Ισως φταιω κι εγω που δεν ειχα προβλεψει.
Ισως φταιει κι ο ηλιος που μας θελει διαφανους για να υπαρξει μεσα μας.
Μπορει να φταιει κι ο χρονος που περπατα αμεριμνος χωρις να κοιταζει γυρω του
Σιγουρα φταιει κι ο χορος
Ποιος χορος????
Ο χορος για
Η λογικη των ποδιων.
Καλη σου μερα Μπονευ Εμ | |
Nocturna_
28-11-2006 @ 04:43 | Η αλήθεια είναι πως το διάβασα από χθες γλυκιά μου...
Μα δεν ήμουν σε θέση να πω οτιδήποτε..
Και δε νομίζω πως θα είμαι ποτέ...
Κλάδεψες την όποια ψυχραιμία μου..σάρωσες την όποια ηρεμία μου...
Κι εδώ ακόμα..επιμένω να το διαβάζω...
Την αγάπη μου... | |
agrampeli
28-11-2006 @ 05:46 | ωραίο πολύ ::smile.:: | |
TAS
28-11-2006 @ 13:40 | Τίποτε. Τίποτε δε μετανιώνω
ίσως μόνο εκείνο το τσιφτετέλι που δε χόρεψα
για σένα, ανάμεσα στις γλυπτές σου γυναίκες
Δεν το πιστεύω! ::oh.::
Τώρα πια μπορώ να σου απαντήσω πως ναι, αγαπώ,
αγαπώ τον άλλον όχι μόνο την αυτού μεγαλειότητά μου
και να μη σ’ έχω...Ξανά ::oh.::
Ερχόμαστε και φεύγουμε άπραγοι
μια φαντασίωση ελευθερίας και έρωτος
ούτε το σώμα μας δεν ορίζουμε
κι αναζητάμε Επαφές ...ουσίας
Μόνοι στο άγνωστο
Ξερόκλαδα στο βοριά
μαμούνια στα χόρτα προς ξερίζωση
Μένει μονάχα η λύπη
Η αναχώρηση
Η απορία
Και η ψευδαίσθηση της προσπάθειας...
With ::love.:: to Bonney M
TAS | |
sparrow8
29-12-2006 @ 06:00 | more than words...??? | |
 |
